سازمان فضائی ناسا در برنامه تحقیقاتی خود برای آزمایش نسلی از فرستنده های ردیاب اضطراری (emergency locator transmitters) اقدام به شبیه سازی شرایط سقوط یک هواپیمای کوچک کرده است . قابل ذکر است که هواپیمای vintage مدل Cessna 172 1974 در آزمایش شرایط سقوط ، به پنج فرستنده ردیاب اضطراری مجهز بوده است .
هواپیمای مورد نظر در آزمایش مذکور تا 110 فوت (برابر با 33.5 متر) بالا رفته و ارتفاع گرفته ، سپس با دم به زمین سقوط کرده است .
فرستنده های ردیاب اضطراری در بیشتر هواپیماها نصب می شود تا در زمان ایجاد سانحه و سقوط هواپیما، به گروه جستجو و نجات کمک کند که لاشه هواپیما و بخش های مختلف آن را پیدا کنند . این دستگاه های فرستنده ، سیگنال هایی را به ماهواره ها در مدار ارسال می کنند که سیگنال های ارسالی برای نزدیک ترین ایستگاه امداد و نجات مخابره می شود تا اقدامات لازم جهت انجام عمیلات نجات صورت گیرد .
مقامات سازمان فضایی ناسا به صورت رسمی اعلام کردند : « فرستنده های ردیاب اضطراری باید بتوانند در زمان سقوط هواپیما ، در دورترین و سخت ترین شرایط کار کرده و سیگنال های مورد نظر را ارسال کنند . این شرایط سخت می تواند در زمان لرزش های شدید ، آتش سوزی و آسیب شدید در اثر ضربه باشد . محققان سازمان فضایی ناسا به طراحی و ساخت فرستنده های ردیاب اضطراری پرداختند که به صورت کاربردی سیستم ELT را ارتقا دهد تا با کارکرد بهتر ، شانس نجات سوانح هوایی را افزایش دهند .
پژوهشگران این سازمان علاوه بر آزمایش اولیه ، دو آزمایش دیگر را در شبیه سازی شرایط سقوط یک هواپیما انجام دادند که یکی از هواپیماها از ارتفاع 80 فوتی (برابر با 24.3 متر) و با کف هواپیما بر سطح سیمانی و سخت سقوط کرده و دیگری از ارتفاع صد فوتی (برابر با 30.4 متر) و با دماغه هواپیما به زمین خاکی برخورد کرده و دچار سانحه شده اند .
No tags for this post.