به گزارش سینا پرس فارس، بیشتر عروسدریاییها برای تولد و مرگ چرخه مشابهی را دنبال می‌کنند. آن‌ها زندگی خود را به شکل لاروهای جنبنده آغاز می‌کنند، به کف دریا می‌چسبند و به گزنه‌های دریایی تبدیل می‌شوند. سپس خود را تکثیر می‌کنند و کلونی‌های پشته‌ای را تشکیل می‌دهند که اعضای آن‌ها سرانجام پخش می‌شوند و شکل آشنای عروس‌دریایی را به خود می‌گیرند که ما به دیدن آن‌ها در اقیانوس‌ها و آکواریوم‌ها عادت داریم.
با این حال، یکی از این گونه‌ها، تریتوپسیس دورنای، مرحله نهایی غیرمنتظره‌ای را به این فرآیند اضافه می‌کند. به گفته نیوساینتیست، زمانی که با تهدید چه در اثر جراحات چه شرایط سخت اقیانوس مواجه می‌شود، می‌تواند خود را به شکلی کیست‌مانند تبدیل کند و قبل از اینکه یک بار دیگر سیر تکاملی را طی کند، مجددا به کلونی‌های بستر دریا بچسبد و به مرحله گزنه دریایی باز گردد.
ماریا پاسکال تورنر، از دانشگاه اوویدو اسپانیا گفت: برای مطالعه، ژنوم‌های عروس‌دریایی نامیرا را با گونه‌های بسیار نزدیک به آن یعنی تریتوپسیس روبرا، عروس‌دریایی ارغوانی که نمی‌تواند روند پیری خود را به‌راحتی معکوس کند، مقایسه شد.
دانشمندان با نگاهی به دو عروس‌دریایی (مدوز) دریافتند که در عروس‌دریایی نامیرا، تعداد ژن‌های مربوط به ترمیم و محافظت دی‌ان‌ای دو برابر و دارای جهش‌هایی است که به عروسدریاییها اجازه می‌دهد تقسیم سلولی را متوقف و از شکستن تلومرها، کلاهک‌های محافظ روی کروموزوم، جلوگیری کنند.
طی فرآیند دیگر، در حالی که کلونی‌ها دوباره به شکل تک‌تک شناور می‌شدند، عروس‌دریایی نامیرا ژن‌های رشد را هم از کار می‌انداخت تا به اشکال قبلی خود بازگردد و ژن‌های دیگر را فعال می‌کرد تا به سلول‌های برگشتی اجازه دهد دوباره تخصصی شوند.