به گزارش سینا پرس فارس، برخی ناظران می‌گویند قانون اتانازی، یا مرگ خودخواسته، به‌حاشیه راندن و حذف فقرا و طبقات فرودست اقتصادی را به‌همراه می‌آورد.
به‌عنوان مثال پرونده شخصی به‌نام الن نیکلاس بررسی شد که تنها دلیلش برای انجام اتانازی، از دست دادن شنوایی‌اش بود. بر اساس گفته‌های خانواده نیکلاس، مشکل شنوایی الن به‌اندازه‌ای نبود که زندگی‌اش را مختل کند و زمینه رنج کشیدن او را فراهم آورد. آنها همچنین تاکید می‌کنند که هرچند الن داروهایش را مصرف نمی‌کرد و سمعک نمی‌گذاشت اما مقام‌های مربوطه تقاضای الن را قبول کردند و زندگی‌اش را، به‌خواست خودش، از او گرفتند.
با این‌حال برخی کارشناس‌ها بر این باورند که کانادا به افرادی که ناتوانی‌های شدید دارند به‌راحتی اجازه می‌دهد تا به زندگی خود پایان دهند، ولو اگر مشکلات این افراد به‌اندازه‌ای حاد نباشد که زندگی را، به‌صورت غیرقابل تحملی، برای‌شان دشوار کرده باشد. از این‌رو مدافعان حقوق بشر در کانادا استدلال می‌کنند رویه موجود باعث بی‌ارزش شدن زندگی افراد معلول می‌شود و پزشک‌ها و کارمندهای حوزه بهداشت و درمان را وا می‌دارد تا چنین پیشنهادی را به افراد معلول بدهند.
قرار است سال آینده دولت کانادا محدودیت‌های دسترسی به اتانازی را آسان‌تر کند و منتقدهای این سیاست می‌گویند چنین تصمیمی به بررسی‌های دقیق‌تری نیاز دارد، استدلال اصلی این گروه این است که دسترسی آسان به اتانازی می‌تواند برخی افراد دارای معلولیت را، که از حمایت‌های دولتی بی‌بهره‌اند، به فکر پایان دادن به زندگی‌شان بیاندازد.
اما انتقاد به قانون اتانازی در کانادا تنها به مدافعان حقوق بشر کانادایی محدود نمی‌شود و سازمان ملل متحد نیز نسبت به این موضوع واکنش منفی داشته است. سال گذشته ۳ تن از کارشناس‌های حقوق بشر سازمان ملل اعلام کردند که قانون اتانازی در کانادا به‌نوعی ناقض اعلامیه جهانی حقوق بشر به‌حساب می‌آید.
گزارش: محمدرضا قشقایی زاده