به گزارش سینا پرس فارس، برخی از محققان قرن بیستم، که معتقد بودند مهره داران اولیه باید دارای یک آبشش مارپیچ کامل باشند، به دنبال یکی از بین قوس های فک پایین و هیوئید مهره داران اولیه بودند. با وجود تحقیقات گسترده ای که بیش از یک قرن را در بر می گیرد، هیچ کدام در هیچ فسیلی از مهره داران یافت نشد.
گوش میانی انسان که دارای سه استخوان ریز و ارتعاشی است، کلید انتقال ارتعاشات صوتی به گوش داخلی است، جایی که آنها به تکانه های عصبی تبدیل می شوند که به ما امکان می دهد بشنویم.
به گفته پروفسور GAI Zhikun از IVPP، اولین نویسنده این مطالعه، محققان این موسسه طی 20 سال گذشته به طور متوالی یک فسیل 438 میلیون ساله پوسته مغزی 3 بعدی شویو و اولین فسیل galeaspid 419 میلیون ساله را پیدا کردند. به طور کامل با رشته های آبششی در اولین اتاقک شاخه ای حفظ شده است. این فسیل ها به ترتیب در چانگ شینگ، استان ژجیانگ و کوجینگ، استان یوننان یافت شدند.
بسیاری از ساختارهای مهم انسان‌ها را می‌توان به اجداد ماهی‌ها، مانند دندان‌ها، فک‌ها، گوش‌های میانی و غیره ردیابی کرد. وظیفه اصلی دیرینه‌شناسان یافتن حلقه‌های گمشده مهم در زنجیره تکاملی از ماهی به انسان است. ژیو مین، آکادمیسین آکادمی علوم چین، گفت: شویو به عنوان یک حلقه گمشده کلیدی به اندازه باستان شناسی، ایکتیوستگا و تیکتالیک در نظر گرفته شده است.
مارپیچ یک سوراخ کوچک در پشت هر چشم است که در برخی از ماهی ها به سمت دهان باز می شود. در کوسه ها و همه پرتوها، اسپیراکول مسئول ورود آب به فضای باکال قبل از بیرون راندن از آبشش است. مارپیچ اغلب به سمت بالای حیوان قرار دارد و اجازه تنفس را می دهد حتی زمانی که حیوان بیشتر در زیر رسوب مدفون است.
در پولیپتروس، ابتدایی‌ترین و زنده‌ترین ماهی استخوانی، از مارپیچ‌ها برای تنفس هوا استفاده می‌شود. با این حال، مارپیچ‌های ماهی در نهایت در اکثر گونه‌های غیرماهی جایگزین شدند، زیرا تکامل یافتند تا از طریق بینی و دهان خود تنفس کنند.
ترجمه: فاطمه خداپرست
منبع: scitechdaily