به گزارش سینا پرس فارس، آتشکده آذرخش شهرستان داراب بنایی که به صورت یکپارچه و تماما از کوه تراشیده شده و اثری شگفت‌انگیز از هنر دست انسان را به‌وجود آورده است. مسجد سنگ یا مسجد سنگی از دیگر نام‌های شناخته شده‌ی این اثر کهن است که به نظر می‌رسد به عنوان نیایشگاه مهرپرستان آریایی احداث، و پس از گذشت زمان در دوران حکومت ساسانیان به آتشکده تبدیل و در اواخر قرن ۷ هجری قمری به مسجد تغییر کاربری داده است. آتشکده‌ها نیایشگاههای زرتشتیان بوده‌اند که در آنجا آتش روشن کرده و مهم‌ترین نیایش‌های خود را انجام می‌دادند. آنچه در منابع تاریخی در مورد آتشکده‌ها آمده اطلاعاتی مربوط به دوره ساسانی و دوره اسلامی است. معمولا معماری آتشکده‌ها در سراسر ایران شباهت‌های بسیاری به هم دارند و تقریبا می‌توان گفت از یک الگو پیروی کرده‌اند و تفاوت‌های آنها به صورت جزیی است. بنای آتشکده آذرخش را از لحاظ سابقه به پوران‌دخت دختر داراب کیانی نسبت می‌دهند و ساخت آن در حدود سده سوم قبل از میلاد در دوره ساسانی شکل گرفته است. گفته شده بعدها هم زمان با حاکمیت ایلخانان در زمان هلاکو، به دستور ابوبکر سعد بن زنگی حاکم فارس، در قسمت چپ بنا، محرابی ساخته شد و از آن پس مسجد نام گرفت.
گزارش: محمدرضا قشقایی زاده