به گزارش سینا پرس فارس، کنجی سودو، اکولوژیست دریایی در دانشگاه هوکایدو، توضیح داد: دانش کنونی ما در مورد این است که چگونه اکوسیستم‌های دریایی در آسیا به تغییرات آب و هوایی واکنش نشان می‌دهند، به ویژه برای گونه‌های ماهی‌های محدود ساحلی، ما مدلی را برای بررسی چگونگی واکنش ماهی‌های استوایی در ژاپن به شرایط متغیر محیطی ایجاد کردیم.
اطلاعات در طول این مطالعه چگونه جمع آوری شد
محققان از میان 4500 گونه ماهی که در آب های ژاپن زندگی می کنند، شش گونه ماهی گرمسیری را انتخاب کردند. آنها گونه‌هایی را انتخاب کردند که نشان‌دهنده طیفی از تأثیرات مختلف بر انسان‌ها هستند و تعداد آنها به خوبی مستند شده است، برای این آزمایش، محققان دو ماهی مضر سمی، دو ماهی گیاه‌خوار و دو ماهی صخره‌ای استوایی را مورد مطالعه قرار دادند.
دانشمندان از داده‌های توزیع عمومی و مدل‌های عددی برای تخمین اینکه چگونه زیستگاه‌های آینده این شش گونه ممکن است تحت سناریوهای مختلف تغییرات آب و هوایی تغییر کند، استفاده کردند، آنها بررسی کردند که چگونه متغیرهای محیطی مختلف، مانند حداقل دمای سطح دریا، عمق، شیب، منطقه صخره‌های مرجانی، و مناطق علف دریا، بستر دریا، بر الگوهای گونه‌های ماهی تأثیر می‌گذارند و از این اطلاعات برای پیش‌بینی تغییرات آینده استفاده کردند.
با استفاده از این مدل چه چیزی آشکار شد
آنها کشف کردند که حداقل دمای سطح دریا مهمترین عامل تأثیرگذار بر الگوهای توزیع برای همه گونه ها است. عمق، شیب و بسترهای علف دریایی جلبک دریایی نیز برای گونه‌های خاصی مهم هستند.
این مدل نشان داد که بر اساس دو سناریو مختلف انتشار کربن، پیش‌بینی می‌شود که هر شش گونه استوایی در بخش‌های میانی تا شمال ژاپن گسترش پیدا کنند و تا سال 2090، محدوده زیستگاه آنها به حدود 1.5 برابر سال‌های 2000-2018 افزایش یابد.
پیش‌بینی می‌شود که این گسترش در امتداد سواحل اقیانوس آرام، که تحت تأثیر جریان‌های گرم کوروشیو و تسوشیما در امتداد سواحل دریای ژاپن قرار دارد، بیشتر باشد. با این حال، این مدل نشان داد که تغییرات محدوده زیستگاه را می توان با اقدامات کاهشی دقیق به حداقل رساند.
ماساهیکو فوجی، یکی از نویسندگان، نتیجه گیری می کند: «نتایج نشان می دهد که بسیاری از فعالیت های انسانی در امتداد سواحل ژاپن، مانند ماهیگیری، استفاده از اوقات فراغت و سلامت انسان ممکن است تحت تأثیر تغییرات الگوهای مهاجرت ماهیان گرمسیری بدون اقدامات کاهشی مناسب در برابر تغییرات آب و هوایی قرار گیرد. و دانشیار دانشکده علوم زمین زیست محیطی، دانشگاه هوکایدو.
بنابراین، این مطالعه نشان می دهد که تعهد بلندپروازانه برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای می تواند از گرمسیری شدن آینده جلوگیری کند. این مدل می تواند توسط تصمیم گیرندگان محلی برای برنامه ریزی برنامه های سازگاری آب و هوایی مناسب استفاده شود.
مترجم: محمدرضا قشقایی زاده
منبع:www.innovationnewsnetwork.com