به گزارش سیناپرس فارس، برخورد با سیاهچاله ها و اجسام در فضای خارج از کره زمین به تنهایی خطرات بالقوه زیادی برای سفر انسان به فضا است با این حال تحقیقات جدید دانشمندان در ایستگاه فضایی بین‌المللی و ناسا نشان می‌دهد که حضور در فضا برای بدن انسان مضر است.
به طور طبیعی در کره زمین، بدن انسان به طور معمول در هر ثانیه به طور متوسط دو میلیون گلبول قرمز را ایجاد و از بین می برد با این حال پس از تحقیقات فضانوردانی که به مدت شش ماه در فضا زندگی می کردند، نرخ تخریب گلبول های قرمز خون را به میزان سه میلیون در ثانیه نشان دادند که خبر از افزایش 54 درصدی نسبت به حالت نرمال می دهد.
این یافته‌های باورنکردنی از MARROW، تحقیقات علمی توسط آژانس فضایی کانادا (CSA) در مورد تغییرات مغز استخوان و عملکرد گلبول‌های قرمز و سفید خون در فضا به دست آمده است.
مغز استخوان فرد گلبول های قرمز و سفید خون را ایجاد می کند و از آنجا، گلبول‌های قرمز خون اکسیژن حیاتی را به بقیه بدن می‌رسانند.
وقتی گلبول های قرمز کافی برای حمل اکسیژن به سلول های بافت بدن وجود نداشته باشد، وضعیتی به نام کم خونی ایجاد می شود.
علائم مرتبط با کم خونی شامل کاهش قدرت، کاهش ظرفیت تفکر، خستگی و حتی کاهش عملکرد قلب است.
چرا فضا گلبول های قرمز ما را به قتل می رساند؟
دانشمندان در ابتدا این نظریه را مطرح کردند که این تغییرات ارتباطی با "نوسانات مایعات بدن" دارد که به طور طبیعی هنگام ورود فضانورد به فضا رخ می دهد.
این جابجایی ها معمولاً باعث می شود که فرد حدود 10 درصد مایع موجود در رگ های خونی خود را از دست بدهد با این حال، آخرآزمایش به وضوح نشان می دهد که افزایش تخریب گلبول های قرمز خون تا مدت ها پس از این تغییرات اولیه مایع ادامه می یابد.
گای ترودل (Guy Trudel) محقق اصلی از دانشگاه اتاوا در یک بیانیه رسانه ای توضیح می دهد: "ابتدا تصور می شد که تخریب گلبول های قرمز خون در اولین روزهای پرواز فضایی رخ داده و سپس کنترل گلبول های قرمز خون به حالت عادی خود بازگشت." اکنون می دانیم که همولیز یا تخریب گلبول های قرمز خون تا زمانی که در فضا هستید اتفاق می افتد.
مدت زمان پرواز فضایی بر گردش گلبول های قرمز تأثیر می گذارد و همولیز فضایی باعث افزایش تولید گلبول های قرمز خون می شود بنابراین فضانوردانی که در فضا هستند معمولاً برای جبران «نیاز به تغذیه بهتری» دارند.
ترودل توضیح می‌دهد: «بدن ما در بازیافت مواد کلیدی گلبول‌های قرمز خون، مانند آهن، بسیار خوب عمل می‌کند، اما کامل نیست. "هزینه افزایش تخریب و تولید گلبول های قرمز خون باید در استراتژی های تغذیه کلی در نظر گرفته شود."
پس از بازگشت به زمین، میزان تخریب گلبول های قرمز فضانوردان به سرعت کاهش یافت. با این حال، حدود یک سال یا حتی بیشتر طول کشید تا این نرخ ها در نهایت به سطوحی که نرمال در نظر گرفته می شود رسید.
این نشان می‌دهد که این اثر فضایی بر رفتار گلبول‌های قرمز خون ممکن است پیامدهای سلامتی طولانی‌مدتی در زمین داشته باشد.
ترودل می گوید: "کنترل تعداد گلبول های قرمز خون در فضا تغییر می کند." این موضوع ممکن است باعث تغییرات ساختاری در اندام های درگیر شود که یک سال پس از فرود ادامه پیدا کرد. این چیزی غافلگیر کننده بود و سؤالاتی را ایجاد می کند که باید به آنها پاسخ داده شود."
آیا این یافته جدید پایان رویای سفر به مریخ خواهد بود؟
نویسندگان این مطالعه می‌گویند این یافته‌ها ممکن است سفرهای احتمالی آینده به مریخ یا ماه و همچنین هرگونه امید به گردشگری فضایی در آینده نزدیک را پیچیده کند.
هرکسی که قصد دارد حتی یک سفر "کوتاه" به فضا داشته باشد، باید هم غربالگری قبل از پرواز برای عوامل خطر و هم ارزیابی پس از پرواز از تخریب گلبول های قرمز را انجام دهد.
پروفسور ترودل در بخشی از سخنان خود می گوید: «هرکسی که با هر نوع مشکل گلبول قرمز، مانند کم خونی موجود، یا یک مشکل سلامتی که می تواند با کم خونی بدتر شود، مانند شرایط قلبی، دارد، باید هشدار داده شود و شاید اقدامات خاصی انجام دهد.»
این یافته ها قابل توجه است اما در نهایت فقط یک قدم اول هستند.
اکنون که دانشمندان کاملاً ثابت کرده‌اند که افزایش تخریب گلبول‌های قرمز پشت گردش گلبول‌های قرمز در فضا است، می‌توانند به بررسی مکانیسم‌های زیربنایی آن بپردازند.
ترودل در پایان سخنان خود با اشاره به اینکه «این کار به ما درمان یا پیشگیری نمی‌دهد بنابراین باید مکانیزم‌ها را عمیق‌تر کنیم، می گوید: درمان‌های غیر اختصاصی مؤثر نبوده‌اند لذا فضانوردان تمام ماهیچه های بدن خود را ورزش می دهند و این اقدامات متقابل همولیز را حل نکرده است. افزایش همولیز در فضا یک شکاف دانش مهم و فوری برای ماموریت های طولانی تر است. ما به مداخلات جدید و خاص برای خدمه‌هایی که در آن مأموریت‌ها هستند، نیاز داریم.»
مترجم: حمیدرضا ثابت نسب
منبع: www.studyfinds.org