به گزارش سینا پرس فارس، معمولاً تصور می‌کنیم برای اینکه والدین خوبی باشیم باید تمام مشکلات فرزندانمان را خودمان حل کنیم. اگر ما هم بخواهیم حلال تمام مشکلات فرزند خود باشیم، به نفع آن‌ها عمل نکرده‌ایم. چون به‌صورت واضح این پیام را به فرزند خود منتقل می‌کنیم که خودشان از پس مشکلاتشان برنمی‌آیند و به همین دلیل برای حل مشکلات زندگی باید به دیگران متکی و وابسته باشند. کودکان باید مهارت‌های تصمیم‌گیری را از سنین پایین و در موقعیت‌های روزمره تمرین کنند. مثلاً می‌توانیم به کودک سه ساله خود اجازه دهیم برای پوشیدن لباس، استفاده از اسباب‌بازی یا دعوت کردن یک مهمان کوچک خود، حداقل از میان دو گزینه دست به انتخاب بزند. در چنین موقعیت‌هایی مهارت تصمیم‌گیری در کودکان پرورش می‌یابد و هرچه موقعیت‌های تصمیم‌گیری برای کودک بیشتر باشد، بیشتر به مشکلات مربوط به انتخاب کردن پی می‌برد. با این روش کودکان درنهایت نسبت به توانایی خود برای تصمیم‌گیری درست، اعتماد‌به‌نفس پیدا می‌کنند و می‌توانند در تمامی زمینه‌ها ازجمله زمینه‌هایی که به جنسیت آن‌ها مربوط می‌شود درست تصمیم بگیرند. با فرزندان خود صحبت کنیم و به آن‌ها بگوییم برای تصمیم‌گیری صحیح باید وقت گذاشت و موضوع را تحلیل کرد. به ویژه وقتی موضوع تصمیم‌گیری کودکان در زندگی آن‌ها اثرگذار است.
با تمرین مهارت تصمیم‌گیری در کودکانمان آن‌ها را برای آینده و تصمیمات بزرگ زندگی‌شان آماده می‌کنیم. وقتی فرزند ما به سن جوانی می‌رسد باید سه تصمیم مهم زندگی خود را بگیرد. سه تصمیمی که تمام عمر و زندگی‌اش را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد؛ انتخاب رشته تحصیلی، انتخاب شغل، انتخاب همسر. این سه تصمیم اساسی تا حد زیادی روند زندگی هر انسانی را مشخص می‌کند و اثرات و عواقب درست یا غلط این سه تصمیم در کل عمر انسان قابل مشاهده است. با تقویت مهارت تصمیم‌گیری در فرزندانمان به خود اجازه ندهیم در این سه تصمیم مهم دخالت کرده و به جای آن‌ها تصمیم بگیریم. بگذاریم فرزندانمان برای آینده خود تصمیم بگیرند و مسئولیت کامل عواقب تصمیمات خود را با دل و جان بپذیرند.
گزارش: محمدرضا قشقایی زاده