بررسی فسیل جونده ای با ابعاد بوفالو

سینا پرس :  پژوهشگران در تحقیقات جدید خود دریافتند که میلیون ها سال پیش جونده ای وجود داشته است که از نظر ساختار بدنی بسیار شبیه به خوک های گینه بود  اما از لحاظ جثه به اندازه یک بوفالو بوده است . این جانور از دندان های جلوی خود همانگونه استفاده می کرده است امروزه یک فیل از عاج های خود استفاده می کند .

گروهی از دانشمندان دانشگاه یورک (York) واقع در تورنتوی کانادا و آموزشگاه پزشکی هال یورک (Hull York) انگلستان با استفاده از متد شبیه سازی کامپیوتری به بازسازی جمجمه جانوری باستانی به نام  Josephoartigasia monesi پرداختند و از طریق آن توانستند به طور تقریبی قدرت فک و گاز گرفتن این جانور را تخمین بزنند .

نتایج بررسی ها و تحقیقات این دانشمندان نشان می دهند که Josephoartigasia monesi در حدود سه میلیون سال پیش در جنوب امریکا زندگی می کرده است . این جانور از قدرت فک بسیار بالایی برخوردار بوده که می توان آن را با قدرت فک یک ببر مقایسه کرد . قابل توجه است که محققان پیش از این دریافته بودند که دندان های پیشین این جانور تحمل قدرتی نزدیک به سه برابر این قدرت را داشته اند .  دانشمندان در این رابطه اظهار داشتند که دندان های این جوندگان باستانی چند منظوره بوده و کمی به عاج های فیل شباهت داشته و  با همان عملکرد ، مورد استفاده قرار می گرفته است .  

دکتر فیلیپ کاکس (Philip Cox) از دانشگاه یورک در این رابطه توضیح می دهد : ما به این نتیجه رسیدیم که جونده باستانی موسوم به Josephoartigasia monesi ، از دندان های پیشین خود برای فعالیت های دیگری غیر از گاز گرفتن استفاده می کرده است . برای نمونه می توان گفت که این جانور برای حفاری زمین در پیدا کردن یا پنهان کردن غذا و یا برای دفاع از خود در برابر شکارچیان از این دندان ها استفاده می کرده است . این کاربری دندان ها بسیار به عملکرد عاج ها در فیل های امروزی شباهت دارد .  فیل های امروزی برای چنین فعالیت هایی از عاج های خود استفاده می کنند .

لازم به ذکر است که Josephoartigasia monesi گونه منقرض شده از جوندگان caviomorph امریکای جنوبی و بزرگ ترین جونده در سطح زمین شناخته شده است . این جانور در حدود 4 تا دو میلیون سال پیش در دوره پلیوسن (Pliocene) تا اوایل دوره پلیستوسن (Pleistocene) از دوره های زمین شناسی ، زندگی می کرده اند .

این پژوهش ها و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله آناتومی (Anatomy) به چاپ رسیده است .

منبع
 

No tags for this post.