به گزارش سینا پرس فارس، شهر سوخته با پنج‌هزار سال پیشینه تاریخی و تمدنی، از مهم‌ترین مناطق شهرنشینی باستانی در فلات ایران است که در ۶۰ کیلومتری زابل قرار دارد و در سال ۱۳۹۳ به‌عنوان سایت فرهنگی در یونسکو ثبت جهانی شد.
تاکنون هجده فصل کاوش باستان شناسی در این محوطه باستانی انجام گرفته اما کرونا چند سالی این پروژه را متوقف کرد.
با این وجود اوایل آذر بود که خبر آغار نوزدهمین فصل از کاوش‌های شهر سوخته در استان سیستان و بلوچستان به سرپرستی سیدمنصور سیدسجادی منتشر شد. در این فصل از کاوش کارشناسانی از ایتالیا و صربستان نیز حضور دارند.
پژوهش‌های این فصل از کاوش به دلیل محدودیت اعتبارات در منطقه مسکونی محوطه شهرسوخته متمرکز است و در حال حاضر باستان شناسان با هدف یافتن ساختمان‌ها و معماری جدید در این بخش فعال هستند.
حسین مرادی (دکتری باستان شناسی و سرپرست حفاری در بخش مسکونی شهر سوخته) درباره آخرین یافته‌های این بخش گفت: حفاری امسال در دو قسمت مسکونی شرقی و مسکونی شمالی انجام می‌گیرد. در بخش شرقی دو ترانشه داریم که یکی از لایه‌ها مربوط به دوره یک است و در پی بررسی مختصات و ویژگی‌های استقراری و فرهنگی قدیمی‌ترین لایه‌های باستانی شهرسوخته هستیم. در بخش شمالی نیز با هدف و پیگیری معماری و ساخت و ساز و روش‌های اجرای معماری و … هستیم. در دوره ۳ شاهد ساخت و ساز و گسترش منطقه شهری به آن قسمت بودیم.
او درخصوص یافته‌هایی که تاکنون در جریان بوده، گفت: در بخش مسکونی شرقی کار ادامه دارد و بخشی از یک کوره سفالگری یا فلزگری پیدا شده. همچنین مواد فرهنگی مختلف تا دوره۱ را بدست آوردیم که قدیمی‌ترین دوره استقرار در شهراست. هنوز نمی‌توان به صورت قطعی حرفی زد چراکه کار ادامه دارد. اما یافته‌هایمان شامل پیکره، سفال و مواد فرهنگی از این دست می‌شود.
مرادی با اشاره به کشف پیکرک‌های متعدد در این فصل کاوش گفت: همچون فصول قبل تعداد قابل توجهی پیکرک پیدا کردیم که طرح‌های حیوانی بخصوص گاو در میان آنها زیاد بود حتا پیکرک‌های انسانی زیادی بدست آوردیم که به صورت زنان نشسته و مردان ایستاده هستند.
این باستان‌شناس ادامه داد: در قسمت مسکونی شمالی نیز بخشی از ساختمان پیدا شده که ۵ تا ۶ اتاق دارد و احتمالا بخشی از ساختمان شماره ۲۰ بوده. مشغول حفاری و خواناسازی هستیم. دستیابی به چگونگی توزیع اتاق‌های کار، آشپزخانه، حیاط و سایر تأسیسات یک ساختمان در بخش‌های مربوط به دوره سوم استقرار در شهرسوخته در این فصل مورد نظر است.
او یادآور شد: ساختمان‌های این بخش عموما دارای دیوارهای عریض هستند و تعداد اتاق‌های آن بیشتر از بخش مسکونی شرقی است و ممکن است تا ۱۲ و ۱۳ اتاق داشته باشد. بعضا اتاق‌ها اندود دارند و قسمت‌هایی نیز محل پخت و پز است و دارای اجاق است.
به گفته مرادی، می‌دانیم که احتمالا ساختمان شماره ۲۰ یک معبد بوده و الان درحال بررسی ساختمان‌های وابسته به آن بناهستیم.
منبع: ایلنا