به گزارش سینا پرس فارس، سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد: افرادی که بیماری زمینه ای دارند مانند قلبی و عروقی، بیماری های ریه، آلرژی، آسم، بیماری متابولیک و بیمارانی که تحت عمل پیوند قرار گرفته اند، بیشتر و زودتر مستعد دریافت عوارض آلودگی هوا هستند.
بر اساس این گزارش سیستم تنفسی اولین بخش از بدن انسان است که در تماس مستقیم با آلودگی هوا قرار می گیرد و ریه، مسئول جذب اکسیژن هوا و دفع دی اکسید کربن خون است، از این رو در صورتی که غلظت آلاینده های هوا فراتر از ظرفیت تصفیه ریه انسان باشد، وارد جریان خون می شوند و عوارضی همچون اختلال در انتقال اکسیژن به بافت های بدن، افزایش ضربان قلب، سکته قلبی، کاهش ظرفیت شش ها، آسم، برونشیت و سرطان ریه ایجاد می شود.
آلودگی هوا باعث تحریک مجاری هوائی و تشدید آسم در میان افراد به خصوص کودکان می شود تماس درازمدت با هوای حاوی میزان بیش از حد مجاز آلاینده ها باعث بروز برونشیت مزمن، بیماری مزمن ریه، تنگی نفس، سرفه های مکرر و شدید، آب ریزش چشم و سوزش و التهاب می شود.
آلودگی هوا همچنین می تواند ضریب هوشی کودکان را کاهش دهد. همچنین کم خونی و کمبود ویتامین Dاز دیگر تبعات آلودگی هواست. در آلودگی هوا وجود فلزاتی مانند سرب و آلاینده هایی مثل ازن بیش از مقدار مجاز است. وارونگی هوا فلزات سنگینی مانند سرب را در سطح پایین تری می آورد و کودکان به دلیل داشتن قد کوتاه، بیشترین قربانیان سرب هستند.
آلودگی هوا میتواند نحوهی تکامل سیستم ایمنی کودکان را تحت تأثیر قرار بدهد و باتوجه به اینکه ایمنی کودکان در برابر بیماریها بسیار ضعیف است بنابراین بیماریهای ناشی از آلودگی هوا بهراحتی میتواند سیستم ایمنی آنها را هدف قرار دهد.
نتایج برخی از مطالعات دیگر نشان میدهد که هیدروکربنهای چند حلقهای آروماتیک (PAH) که ناشی از احتراق سوختهای فسیلی نظیر گازوئیل و دیزل هستند میتوانند عامل ایجاد مشکلاتی در جنین شوند. این هیدروکربنها با چسبیدن به ذرات معلق UFPکه آنها نیز ناشی از سوخت ماشینها هستند و میتوانند از سطوح دستگاه تنفس عبور کنند وارد جریان خون میشوند و از این راه وارد مغز و یا جفت زن حامله شده و احتمالا جنین را در معرض مواد شیمیایی مضر قرار دهند، که میتواند باعث التهاب و در نتیجه زایمان زودرس شود.
شایان ذکر است این آسیبها و عوارض در مادران زیر ۲۰ سال و بالای ۳۵ سال، زنان طبقهی کمدرآمد و یا زنانی با رژیمهای غذایی ناسالم بیشتر است.
منبع: سازمان بهداشت جهانی