ناصر خسرو علاوه بر ادبيات فارسي و عربي با بيشتر علوم زمان خود همچون حساب، هندسه، نجوم، طب، داروشناسي و الهيات نيز آشنا شد. ناصرخسرو در ابتدا شغل دبيري در دربار محمود و مسعود غزنوي داشت، اما پس از چندي بر اثر تحولي كه در افكار و انديشه هاي او پديد آمد از سياست كناره گيري كرد و به تحقيق در اصول و عقايد مذاهب مختلف و سير و سفر پرداخت. او در مسافرتي كه به مكه و قاهره كرد، از خليفه ي فاطمي، مذهب اسماعيلي را پذيرفته و به رياست اسماعيليان خراسان برگزيده شد. ناصرخسرو با لقب "حجت زمين خراسان" به ايران بازگشت، ولي از بيم دشمنان و متعصّبان خراسان، به ناحيه ي بدخشان در افغانستان امروزي پناه برد و در همان جا بدرود حيات گفت. حاصل سفر هفت ساله ي ناصرخسرو، كتاب سفرنامه است كه از نظر تاريخي و جغرافيايى حايز اهميت است. وي افكار و اعتقادات خود و همچنين حكمتها و موعظه هاي بسياري را در قالب آثار و اشعارش بيان كرده است. زاد المسافرين، خوان اخوان و وجه دين از ديگر آثار اين شاعر بزرگ ايراني است. خاصيت عمده ي شعر ناصر خسرو، اشتمال آن بر مواعظ و حكم بسيار است. همچنين جنبه ي دعوت مذهبي او، به اشعارش رنگ ديني آشكاري داده است و ذهن علمي او نيز باعث شد كه در بيان مقاصد خود، به شدت تحت تاثير روش منطقيان قرار گيرد. حكيم ناصر خسرو قبادياني، بي ترديد يكي از شاعران بسيار توانا و سخن آور زبان فارسي است كه داراي طبعي نيرومند و سخني استوار و قوي و اسلوبي نادر و خاص خود مي باشد.
منبع:راسخون
No tags for this post.