فرو رفتن ایستگاه فضایی بین‌المللی در اقیانوس
به گزارش سیناپرس اصفهان، ناسا در اواخر دسامبر اعلام کرد، به‌دلیل تعهد دولت آمریکا برای تمدید پشتیبانی از عملیات ایستگاه فضایی، تاریخ جدید انقضای ایستگاه فضایی بین‌المللی تا سال 2030 است.
در این میان، ایستگاه فضایی بین‌المللی همچنان مشغول آزمایش‌هایی است که هم از طرف محققان ناسا و هم از طرف پیمانکاران خصوصی انجام می‌شود.
به گفته رابین گاتنز، مدیر ایستگاه فضایی بین‌المللی در مقر ناسا، این ایستگاه وارد سومین و پربارترین دهه فعالیت خود می‌شود. نتایج این دهه براساس مشارکت جهانی ما جهت تأیید اکتشاف و فناوری‌های تحقیقات انسانی، حمایت از اکتشافات اعماق فضا، بازگشت مزایای پزشکی و زیست‌محیطی به بشریت و ایجاد زمینه‌ای برای آینده تجاری در مدار پایین زمین است.
به گفته این آژانس، در میان کارهای طولانی‌مدتی که در ایستگاه فضایی انجام می‌شود، آزمایش‌هایی نیز جهت حمایت از برنامه‌های ناسا برای بازگرداندن انسان به ماه و مریخ در دست انجام است.
ناسا قصد دارد اولین زن و اولین فرد رنگین‌پوست را در این دهه به ماه بفرستد، گرچه زمانبندی آن به سال 2024 رسیده است.
در سال 2021، شکاف‌های کوچکی در ماژول زاریا واقع در ایستگاه فضایی پیدا شد. از سال 2019 این دومین باری بود که در این آزمایشگاه در حال چرخش شکاف‌هایی پیدا شد.
اگرچه ایستگاه‌های فضایی قبلاً از مدار خارج شده‌اند، ایستگاه فضایی بین‌المللی بزرگ‌ترین شیء ساخته دست بشر است که تاکنون در مدار پایین زمین قرار گرفته است.
به گفته سایت اسپیس، خارج‌کردن این ایستگاه ممکن است با چالشی بزرگ همراه باشد.
در سال 1979، گردش نامنظم و در نهایت کنترل‌نشده ایستگاه فضایی اسکای لب ناسا، قطعات زباله‌ای را در سراسر استرالیا پراکنده کرد که خوشبختانه، به کسی آسیب نرسید.
بنابر گزارش اسپیس، ایستگاه فضایی بین‌المللی به اندازه‌ای بزرگ است که ممکن است بخش زیادی از آن در جو بسوزد، و آرایه‌های خورشیدی نامنظم آن، کنترل ایستگاه را با مارپیچ‌های رو به پایین دشوار کند.
مترجم: طیبه جعفری
منبع: livescience
