تنش در زندگی، علاوه بر داشتن تاثیرات روحی منفی برای فرد، بر جسم او نیز صدمه وارد میکند. اگر تنشها به طور مداوم دامنگیر افراد باشد خطر ابتلا به فشار خون، بیماریهای گوارشی، سر درد و عوارض پوستی در آنها بیشتر میشود.
گاهی میشنویم افرادی هستند که در هنگام تنش و عصبانیت میل به خوردن غذا در آنها زیاد میشود، به طوری که مقدار غذایی که در آن حالت مصرف میکنند حتی برای خودشان قابل باور نیست. در روابط میان زوجها نیز این مسئله میتواند سبب بروز مشکل شود.
پژوهشگران مطالعهای را روی گروهی از زوجها انجام دادند. از شرکت کنندگان درخواست شد که در 2 جلسه نه و نیم ساعته شرکت کنند. در این جلسات، هر زوج با یکدیگر غذا میخوردند و در مورد مشکلاتشان صحبت میکردند تا بتوانند برخی از آنها را حل کنند. علاوه بر اینها، انها باید به یک سری از سوالات پاسخ میدادند و آزمایشات خونی متعددی نیز از آنها گرفته میشد.
پژوهشگران رژیم غذایی زوجها و همچنین اختلالات روانی و کیفیت خواب انها را مورد بررسی قرار دادند. سن، قد و وزن هر یک از افراد نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. پژوهشگران سطح هورمونی به نام «گرلین» (Ghrelin) را یک بار قبل از مصرف غذا و 3 بار بعد از آن در بدن هر فرد اندازه گیری کردند.
نتایج این مطالعه نشان داد زمانی که زوجها با یکدیگر شروع به جروبحث میکردند، سطح هورمون گرلین در بدن آنها بالا میرفت. این هورمون محرک گرسنگی است و غلظت آن پیش از خوردن غذا افزایش یافته و پس از اتمام ان کاهش مییابد. ولی این نتیجه تنها در بین زوجهایی که وزن متناسب و یا کمی اضافه وزن داشتند نمایان بود و در افراد چاق سطح این هورمون هیچ تغییری نمیکرد.
علاوه بر این، نوع غذایی که زوجها بعد از جروبحث انتخاب میکردند نیز به طور معمول غذای سالمی نبود. این مساله به نحوی، پاسخی برای فرضیه پیشین پژوهشگران بود که زمانی که فرد در شرایط تنش زا قرار میگیرد، به منظور رهایی از آن به غذا روی میآورد. این در حالی است که این غذا اغلب ناسالم است و سبب بروز مشکلاتی برای بدن میشود.
نتایج حاصل از این مطالعه امید بخش آن است که پژوهشگران بتوانند عامل ایجاد ارتباط بین تنش و افزایش اشتهاء را دریابند و از این طریق، روشهای درمانی موثرتری را برای کاهش وزن و یا جلوگیری از افزایش آن در اختیار جوامع قرار دهند. علاوه بر این، یافتن پاسخی برای اینکه به چه دلیل هورمون گرلین در افراد چاق تحت تاثیر جروبحث و تنش قرار نمیگیرد نیز مشمول مطالعات آینده آنها است.
شرح کامل این پژوهش به تازگی در نشریه Clinical Psychological Science به چاپ رسید.
No tags for this post.