جهانی شدن با جهانی سازی تمایز ویژه ای دارد
مهرزاد شاه علی، دکترای مدیریت برنامه ریزی فرهنگی گرایش تصمیم گیری و خط مشی گذاری در گفت و گو با خبرگزاری سیناپرس اصفهان، اظهار داشت: جهانی شدن یعنی فشردگی جهان و تبدیل شدن آن به یک مکان واحد که در این میان اینترنت نقش مهمی ایفا کرده است. در واقع تحت تأثیر فناوری اطلاعات، مرزهای فیزیکی دیگر معنایی ندارد و جهان به یک کل واحد تبدیل شده است.
شاه علی اضافه کرد: جهانی شدن پدیده ای است که باعث تنظیم روابط بین ملت ها، دولت ها، نهادها و بازیگران قاعده مند می گردد. بر اساس این پدیده همه باید مبتنی بر قوانین و قواعدی عمل کنند که تمامی جوامع به آن پایبند هستند و در این بین کشورهای قدرتمند در هر حوزه به ویژه به لحاظ اقتصادی و سیاسی، عموم قواعد موردنظر را تنظیم می کنند.
وی ادامه داد: در صورتی که جهانی سازی یک پروژه یا برنامه سیاسی است که کشورهای قدرتمند برای کل جهان تدارک دیده اند و قربانی اصلی آن به طور عمده کشورهای کمتر توسعه یافته اند.
این مدرس دانشگاه عنوان کرد: جهانی سازی یک پروژه عمدتاًغربی است که کشورها و قدرت های استعمارگر براساس آن درصدد القا اندیشه های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی خود با تکیه بر فناوری و ارتباطات در سطح جهان هستند.
وی افزود: برخی جهانی شدن را غربی شدن و به معنای سلطه بی چون و چرای تمدن غرب همچنین استیلای بیشتر کشورهای دارا، علیه کشورهای فقیر تعبیر می کنند.
شاه علی در خصوص واکنش فرهنگی هر جامعه در قبال جهانی شدن اذعان داشت: واکنش فرهنگی هر جامعه در مواجهه با جهانی شدن به تمدن، غنای فرهنگی، سابقه فرهنگی، هویت بخشی فرهنگ جامعه، همچنین به شرایط اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی آن بستگی دارد. بر این اساس واکنش های فرهنگی در مواجه با جهانی شدن به سه دسته آمیزش و تحول فرهنگی، خاص گرایی فرهنگی و همگونی فرهنگی تقسیم بندی می شود.
وی در تعریف آمیزش و تحول فرهنگی گفت: یکی دیگر از واکنش های فرهنگی در خصوص جهانی شدن فرهنگ، آمیزش و تحول فرهنگی است. این واکنش که تحت عنوان واکنش پیوندی، تحولی یا غیر دفاعی نیز معروف است.
این دکترای مدیریت برنامه ریزی فرهنگی عنوان کرد: نمی توان گفت فرهنگ ها یا باید به ریشه خود متوسل باشند و یا با دیگر فرهنگ ها ادغام شده و یکدست شوند، در واقع بر اساس این واکنش، دنیای فرهنگی امروز صرفاً عرصه تسلیم یا ستیز نیست بلکه فرهنگ ها می توانند با تحول و پیوند با دیگر فرهنگ ها یک فرهنگ ترکیبی را بپذیرند.
وی ادامه داد: این واکنش بیانگر انسان هایی است که از کشور و زادگاه خود دور شده اند ولی همواره تعلقشان را به کشور خود حفظ کرده اند، بدون آنکه دچار توهم بازگشت به گذشته شوند در واقع مجبورند با فرهنگ های جدید محل زندگی خود کنار بیایند در حال که نباید هویت اصلی خود را از یاد ببرند .
شاه علی خاطرنشان کرد: به بیان دیگر نوعی تعامل فرهنگی شکل می گیرد یعنی فرد ضمن استفاده از مزایای دیگر فرهنگ ها و جذب ارزش های فرهنگی آنان که با فرهنگ خودی در تعارض نیست می تواند ارزش های فرهنگ دیگر را که در تعارض با فرهنگ خودی است طرد کند.
گزارش: امیر امین الرعایا
