به گزارش سیناپرس اصفهان، این مطالعه نشان می‌دهد که ماندن طولانی‌مدت در قطب، فقدان احساسات مثبت و بازگشت به وضع قبلی را حتی زمانی که کارگران آماده رفتن به خانه بودند، به‌دنبال داشت.
وقتی صحبت از سلامت روان به میان می‌آید، فضانوردان با چالش‌ها و عوامل استرس‌زای زیادی مانند انزوا، حبس، فقدان حریم خصوصی، چرخه تغییر نور تا تاریکی، یکنواختی و جدایی از خانواده مواجه هستند. این نکته می‌تواند مأموریت‌های فضایی آینده را به خطر بیندازد، زیرا برای بازگشت به محیطی پرفشار مانند یک فضاپیما، احساسات مثبت و امیدواری ضروری است.
دانشمندان دانشگاه هیوستون چک‌لیستی برای تشخیص تغییرات سلامت روان در محیط‌های منزوی، محدود و حاد را ارائه کردند و از افرادی که در دو ایستگاه قطب جنوب کار می‌کردند، خواستند تا وضعیت روانی خود را گزارش دهند. آنها دریافتند که احساسات مثبت در طول ماهها کاهش یافته است و با گذشت زمان، شرکت‌کنندگان از راهبردهای تقویت خلق وخوی خود کمتر استفاده می‌کنند.
پروفسور روانشناسی دانشگاه هیوستون گفت: تحقیقات قبلی هم در فضا و هم در محیط‌های قطبی تقریباً بر حالات عاطفی منفی از جمله اضطراب و علائم افسردگی متمرکز بوده است، اما احساسات مثبت مانند رضایت، اشتیاق و تحسین نیز برای رشد در محیط‌های پرفشار لازم است.
در ایستگاه‌های ساحلی و داخلی قطب جنوب، آلفانو و تیمش، علائم سلامت روان را در طول 9 ماه، به‌ویژه در سخت‌ترین ماه‌های زمستان، ردیابی و تغییرات فیزیکی، نشانگرهای زیستی استرس مانند کورتیزول، و راهبردهای مختلف تنظیم هیجان در افزایش یا کاهش برخی از احساسات را بررسی کردند.
آلفانو گفت: ما تغییرات قابل‌توجهی را در عملکرد روانی فضانوردان مشاهده کردیم، اما الگوهای تغییر در جنبه‌های خاص سلامت روان متفاوت بود. بنابراین، مداخله و اقدام متقابل با هدف تقویت احساسات مثبت ممکن است در کاهش خطرات روانی در شرایط حاد حیاتی باشد.
منبع: study finds
مترجم: طیبه جعفری