سندرم خستگی مزمن همانند خستگی‌های معمولی که بعد از انجام فعالیت‌های بدنی یا نداشتن استراحت کافی ایجاد می‌شود نیست. افرادی که مبتلا به این سندرم هستند حتی با وجود استراحت کافی باز هم چنین خستگی‌هایی را تجربه می‌کنند. این شرایط در زندگی روزمره افراد اختلال وارد می‌کند و باعث می‌شود انجام فعالیت‌های روزانه و کار کردن بسیار دشوار شود. بیشتر افرادی که مبتلا به CFS هستند خستگی شدیدی را بعد از انجام فعالیت‌های بدنی تجربه می‌کنند که معمولا با سایر نشانه‌ها همراه است.
این دوره‌های خستگی که با عنوان ضعف پس از فعالیت نیز شناخته می‌شود، ممکن است ۲۴ ساعت یا بیشتر طول بکشد. علاوه بر چنین خستگی‌هایی، نشانه‌های زیر نیز ممکن است در فرد وجود داشته باشد:
- اختلال در حافظه کوتاه مدت و تمرکز
- درد عضلات
- درد مفاصل که همراه تورم یا قرمزی نیست
- سردرد
- گره‌های لنفاوی در گردن یا زیر بغل
- گلودرد مکرر یا در بازه زمانی مشخص
همچنین نشانه‌های دیگری نیز در مورد سندرم خستگی مزمن وجود دارد که همیشه برای تشخیص مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. این نشانه‌ها عبارتند از:
- سندرم روده تحریک پذیر
- افسردگی یا سایر مشکلات روحی- روانی
- لرز و تعریق شبانه
- سرگیجه یا مشکلات تعادلی
- خستگی شدید
- حساسیت به بوها، صداها و غذاهای خاص
- بی خوابی یا سایر مشکلات خواب
بروز سندرم خستگی مزمن نامشخص بوده و تشخیص آن فقط بعد از رد سایر علل و تداوم علائم حداقل برای بزرگسالان به مدت چهار ماه و برای کودکان ۳ ماه امکان‌پذیر است.
همچنین به دلیل اینکه سندرم خستگی مزمن پیچیده است و هیچ درمان یا داروی خاصی برای درمان آن وجود ندارد.
درمان خستگی مزمن به طور کلی حمایتی است و پزشک علاوه بر معاینه طبی دقیق باید مشکلات بیمار را به رسمیت بشناسد. در این بیماری درمان طبی نیست و رویکرد اصلی شامل استفاده از داروهای ضد درد برای بدن درد است. مبتلایان به خستگی مزمن باید دائم تحت نظر باشند و مهمتر از آن درمان با ویتامین ها و مواد معدنی و مواد گیاهی هیچ نقشی در درمان این سندرم ندارد.برای درمان باید بیمار را تشویق کرد، فعالیت های روزانه خود را از سر گیرد و از ورزش درمانی استفاده کند. در صورت وجود افسردگی همزمان از روان درمانی حمایتی و شناختی – رفتاری و گروه درمانی می توان استفاده کرد.
درنهایت بهترین راه برای درمان و تشخیص درست مراجعه ومشورت با پزشک است.