به گزارش ایرنا از پایگاه اینترنتی ساینس دیلی، محققان دانشگاه کالیفرنیا و سازمان فضایی آمریکا (ناسا) در یک مطالعه متوجه یک ارتباط به شدت فوی میان خطر شدید بروز آتش سوزی در آمازون و طوفان های مخرب در خطوط ساحلی آتلانتیک شمالی شدند.
یافته های این دانشمندان در مجله Geophysical Research Letters منتشر شده است.
جیمز راندرسون استاد علوم زمین در دانشگاه یو.سی.ال آمریکا و نویسنده ارشد این مقاله می گوید: در این مطالعه هاریکان کاترینا بخش اصلی مورد بررسی بود.
به گفته محققان، شرایط اقیانوس اطلس که در سال 2005 به بروز یک فصل شدید طوفان منتهی شد، همچنین موجب کاهش جریان هوای مرطوب به آمریکای جنوبی شد که با ورود فصل خشکسالی در آمازون برای یک بار در یک یک قرن مشارکت داشت.
یانگ چن نویسنده این مقاله متوجه شد که علاوه بر تاثیر نفوذ شرق و غرب ال نینو بر آمازون، یک کنترل شمال به جنوب نیز بر فعالیت آتش سوزی وجود دارد که توسط وضعیت استوایی اقیانوس اطلس شمالی ایجاد می شود.
آب های گرم اقیانوس به ایجاد طوفان ها و تقویت قدرت و سرعت آنها در مسیرشان به سمت سواحل آمریکای شمالی کمک می کند.
به گفته محققان، این بادهای گرم همچنین کمربند بزرگی از بارندگی های استوایی در شمال ایجاد می کنند که باعث می شود رطوبت از جنوب آمازون گرفته شود و به مرور زمان موجب افزایش خطر آتش سوزی شود.
طوفان آتلانتیک شمالی و آتش سوزی های آمازون از طریق ارتباطات مشترک با تعاملات جوی اقیانوسی در نواحی گرمسیری اقیانوس اطلس با هم ارتباط دارند.
به گفته محققان، ارتباط آتش سوزی و اقیانوس در آمازون به اندازه زیادی مستقیم است.
زمانی که درجه حرارت سطح آب اقیانوس اطلس گرمتر از حد عادی است، بارش های باران در جنوب آمازون بیشتر می شود. در نتیجه آب های زیر زمینی با پایان فصل باران به اندازه کامل شارژ نمی شود. در این صورت با فرا رسیدن فصل بعدی خشکسالی که آب کمتری در خاک ذخیره می شود، گیاهان نمی توانند آب را از طریق ساقه و برگ خود تبخیر کنند که در نتیجه اتمسفر خشکتر می شوند و شرایط برای گسترش سریع آتش سوزی فراهم می شود.
یافته های این دانشمندان متخصص آب و هوا در نزدیکی دهمین سالگرد طوفان فاجعه بار کاترینا در اوت 2005 در نیواورلئان منتشر شد.
یافته های این دانشمندان در مجله Geophysical Research Letters منتشر شده است.