به گزارش سیناپرس، اگر یک قطره تنفسی از یک فرد آلوده به کووید-19 بر روی یک سطح فرود بیاید، می‌تواند به عنوان منبع احتمالی گسترش بیماری تلقی گردد. این اتفاق به عنوان مسیری برای شیوع بیشتر بیماری شناخته می‌شود، چراکه آبکی بودن قطره تنفسی به عنوان واسطه ای برای بقای ویروس عمل می‌کند.
درواقع، طول عمر قطره تنفسی است که انتشار ویروس از یک سطح را تعیین می‌کند. در حالی که 99.9 درصد از محتوای مایع قطره در عرض چند دقیقه تبخیر می‌شود، لایه بسیار نازکی از آن می‌تواند باقی مانده و باعث زنده ماندن ویروس شود.
این موضوع باعث طرح این سؤال می‌شود که آیا می‌توان سطوحی را طراحی کرد که از زمان زنده ماندن ویروس‌ها از جمله ویروس کرونا بکاهد؟
برای یافتن پاسخ این سؤال، محققانی از موسسه IIT بمبئی هند پژوهشی را در خصوص چگونگی تسریع میزان تبخیر از لایه‌های نازک باقیمانده با استفاده از تنظیم ترشوندگی سطح و ایجاد ریز بافت‌های هندسی روی سطوح انجام داده‌اند.
بر اساس یافته‌های این پژوهش که در نشریه Physics of Fluids منتشر شده‌اند، یک سطح طراحی شده بهینه باعث تخریب سریع تر بار ویروسی می‌شود و احتمال انتشار ویروس‌ها از سطوح را کاهش می‌دهد.
به گفته این محققان، «پژوهش ما نشان می‌دهد که طراحی سطوح ضد کووید-19، امری امکان پذیر است. ما همچنین در این تحقیق روشی را برای طراحی بهینه سطوح ارائه داده‌ایم که پارامترهای مورد نیاز برای مهندسی سطوح با کمترین زمان بقای ویروس را دارد».
به گزارش سیناپرس، در این پژوهش، مشخص شد که سطوحی با ریز ستون‌های بلندتر نزدیک به هم که زاویه تماس حدود 60 درجه را برقرار می‌کنند، قوی‌ترین اثر ضد ویروسی را دارند. چرا که لایه‌های بسیار نازک رطوبت را سریع تر خشک می‌نمایند.
این کار پژوهشی، راه را برای ساخت سطوح ضد ویروسی هموار می‌کند که در طراحی تجهیزات بیمارستان، تجهیزات پزشکی یا آسیب شناسی و همچنین سطوح مکرر لمس شده مانند دستگیره درها و صفحه نمایش گوشی‌های هوشمند مورد استفاده واقع می‌شوند.
نویسنده: محمدرضا دلفیه