به گزارش سیناپرس اصفهان به نقل از ساینس نیوز، طبق گفته یک باستان شناس اسپانیایی تمام گونه های لاک پشتی که امروزه می شناسیم فرزندان دو نژادی هستند که بیش از 160 میلیون سال پیش در دوره ژوراسیک از یکدیگر جدا شدند.
زمانی که دایناسورها بر زمین سیطره داشتند برخی از خزندگان اولیه موفق به زنده ماندن شدند، با این حال پس از برخورد سیارکی با زمین که 66 میلیون سال پیش اتفاق افتاد و 70 درصد از زندگی کره زمین را از بین برد ، تقریباً همه انواع لاک پشت های اولیه ناپدید شدند.
بر اساس فسیل های یافت شده در اقیانوسیه و آمریکای جنوبی، در این اتفاق در بین لاپشت ها فقط "لاک پشت های شاخدار" موفق به ادامه حیات شدند.
آخرین بازماندگان این لاک پشت ها موفق شدند تا زمانی که انسان ها آن ها را شکار کنند و نسل آن ها منقرض شود زندگی کنند. هیچ لاک پشت اولیه دیگری، در سوابق 66 میلیون ساله گذشته مشاهده نشده است.
پس از 10 سال مطالعه باستان شناس آدان پرز گارسیا از گروه زیست شناسی تکاملی دانشگاه ملی اسپانیا، تأیید می کند که در نیمکره شمالی و در قاره باستان به نام لوراسیا، لاک پشت زمینی اولیه از انقراض دسته جمعی اواخر دوره کرتاسه هم جان سالم به در برد.
فسیل لاک پشت که به تازگی کشف شده و کمی بیش از 60 سانتی متر طول دارد نشان می دهد که آن برای پنهان شدن از شکارچیان امکان جمع کردن گردن خود در پوسته را نداشته است. این محدودیت جسمی به آن اجازه داده بود تا سازوکارهای محافظتی دیگری مانند زرهی با سنبله های بزرگ و ساختارهای سختی روی گردن ، پاها و دم ایجاد شود.
یکی از قابل توجه ترین ویژگی های این خزنده پوسته عجیب و غریب با ساختار پیچیده متشکل از صفحات متعددی است.
پرز گارسیا تأکید می کند: اگر چه تعداد صفحات در اکثر لاک پشت ها معمولاً یکسان است، اما در منطقه پوسته شکمی گونه جدید تعداد بیشتری از این عناصر از آنچه در لاک پشت های دیگر شناخته شده است ، تأمین شده است."
پس از برخورد شهاب سنگی به قطر 10 کیلومتر بر زمین، دایناسورهای بزرگ نابود شدند، اما لاک پشت خاردار که در محیط های مرطوب و دارای مناطق جنگلی زندگی می کرد ، با شکارچیان جدید همزیستی کرد و به سرعت با زنجیره های غذایی که با ناپدید شدن بیشتر حیوانات در دسترس بود زندگی کرد.
این مطالعه در مجله la ciencia es noticia منتشر شده است.
مترجم: مینا رضایی