به گزارش سیناپرس اردبیل، این مطالعه ادامه تحقیقاتی است که توسط زیست شناسان و دانشمندان اقیانوس در استنفورد انجام شده است که بیش از یک دهه داده در مورد نهنگ ها و عادات تغذیه آنها را شامل می شود. این شامل مشاهدات هواپیماهای بدون سرنشین، برچسب‌های غیرتهاجمی و استفاده از کشتی‌های تحقیقاتی کوچک و امواج صوتی برای نقشه‌برداری از تجمعات متراکم ماهی و کریل در مناطق تغذیه نهنگ‌ها است.
اکنون برای اولین بار، محققان این اطلاعات را با اندازه گیری غلظت میکروپلاستیک در سواحل کالیفرنیا ترکیب کرده اند. تجزیه و تحلیل جدید نشان داد که نهنگ ها بیشتر تغذیه خود را در عمق 50 تا 250 متری زیر سطح آب انجام می دهند، جایی که بیشترین غلظت میکروپلاستیک ها را می توان در اقیانوس یافت.
نهنگ‌های آبی که بزرگترین موجود روی کره زمین با رژیم غذایی سنگین کریل هستند، این بدان معناست که وقتی دهن خود را برای غذا خوردن باز می‌کنند تخمین زده می‌شود روزانه 10 میلیون قطعه ریز پلاستیک وارد دهان خود می‌کنند.
بخشی از تجزیه و تحلیل این تیم همچنین تأثیرات روی نهنگ‌های گوژپشت را بررسی کردند که عمدتاً از شاه ماهی و ماهی آنچوی تغذیه می‌کنند و مشخص شد که روزانه 200000 قطعه میکروپلاستیک را می‌خورند. در همین حال، نهنگ‌های باله، هم کریل و هم ماهی را می‌خورند و روزانه سه تا ۱۰ میلیون قطعه میکروپلاستیک را می‌خورند. این که پلاستیک ها همراه با طعمه مصرف می شوند، نگرانی دانشمندانی است که از پیامدهای ناشناخته تغذیه حیوانات نگران هستند.
کسب اطلاعات بیشتر در مورد اثرات تغذیه ای این آلودگی میکروپلاستیک از جمله گام های بعدی برای محققان نیروهای اقیانوسی است.
جرمی گلدبوگن، نویسنده ارشد این مطالعه، گفت: «درک بیشتر در مورد زیست‌شناسی اساسی نهنگ‌ها و اکوسیستم‌های نهنگ از طریق استفاده از فناوری‌های جدید مانند هواپیماهای بدون سرنشین، برچسب‌های بیولوژیکی، و پژواک‌ها، ما را قادر می‌سازد تا تحقیقات مهمی در زمینه پایداری و فراتر از آن انجام دهیم».
این تحقیق در مجله Nature Communications منتشر شده است.
منبع: new atlas
مترجم: مهناز علیرضایی