به گزارش سیناپرس اردبیل، مطالعات حیوانی نشان می‌دهد که سطوح این مولکول ها با افزایش سن کاهش می‌یابد و فقدان آنها می‌تواند به التهاب مغز مرتبط با تخریب عصبی با افزایش سن کمک کند.
چندین دهه پیش، دانشمندان دسته جدیدی از لیپیدها را در مغز موش‌ها کشف کردند. در آن زمان، چند مطالعه نشان داد که به نظر می رسید این لیپید ها در رشد مغز موش ها نقش دارند و سپس با افزایش سن، از مقدار آن کاسته می شود. اما در پایان دهه 1970، محققان این لیپید را که SGDG نام داشت را فراموش کرده بودند. این لیپیدها هرگز به عنوان موجود در مغز انسان ثابت نشدند و به پاورقی در پایگاه داده های مولکول حیوانی منتقل شدند.
تحقیقات جدید تمرکز اولیه بر انجام تحقیقات گسترده ای در مورد تغییرات چربی در مغز موش با افزایش سن بود. در انجام این تحقیق، محققان دریافتند که SGDG به تدریج در مغز موش در طول کل عمر حیوان کاهش می یابد. این تحقیق همچنین نشان داد که کاهش مربوط به سن در SGDGها به طور خاص در سیستم عصبی مرکزی حیوان رخ داده است.
مرحله بعدی تحقیق شامل سنتز SGDGها و بررسی نقش بیولوژیکی آنها بود. در آزمایش‌های آزمایشگاهی، محققان دریافتند SGDGها دارای خواص ضد التهابی هستند که نشان می‌دهد کاهش مرتبط با افزایش سن می‌تواند بر بیماری‌های عصبی تأثیر بگذارد.
تکنیک‌های تحلیلی از سال 1987 تکامل یافته‌اند و با استفاده از فناوری جدید، این مطالعه برای اولین بار شواهدی از SGDGs را در مغز انسان و پستانداران پیدا کرد.محققان در این مطالعه نتیجه‌گیری کردند: «طبق دانش ما، این اولین مطالعه‌ای است که نشان می‌دهد دسته‌ای از لیپیدهای CNS مرتبط با پیری اثرات ضدالتهابی دارند». یافته‌های ما نشان می‌دهد که کاهش تدریجی SGDG با افزایش سن به التهاب عصبی در مغز سالخورده کمک می‌کند و در نهایت منجر به تغییرات پاتولوژیک مرتبط با افزایش سن می‌شود.
منبع:new atlas
مترجم: مهناز علیرضایی