به گزارش سیناپرس اردبیل، اکنون، تیمی از محققان دانشگاه اورگان یکی دیگر از ویژگیهای متمایز این حیوان دریایی هشت پا را بررسی کردهاند.آنها نقشه دقیقی از سیستم بینایی اختاپوس را در یک مقاله علمی جدید ارائه کردند. در این نقشه، آنها انواع مختلفی از نورونها را در بخشی از مغز که به بینایی اختصاص دارد، طبقهبندی میکنند.
این نتیجه منبع ارزشمندی برای سایر دانشمندان علوم اعصاب است که جزئیاتی را ارائه می دهد که می تواند آزمایش های آینده را هدایت کند. علاوه بر این، می تواند به ما چیزی در مورد تکامل مغز و سیستم های بینایی به طور گسترده تر بیاموزد.
آزمایشگاه کریس نیل در دانشگاه اورگان بینایی را بیشتر در موش ها مطالعه می کند. اما چند سال پیش، پسادکتر جودیت پونگور گونه جدیدی را به آزمایشگاه آورد. برخلاف موشها که به داشتن بینایی خوب معروف نیستند، اختاپوسها یک سیستم بینایی شگفتانگیز دارند و بخش بزرگی از مغز آنها به پردازش بصری اختصاص دارد. آنها چشمی دارند که به طرز چشمگیری شبیه چشم انسان است.
آخرین جد مشترک بین اختاپوس و انسان 500 میلیون سال پیش بود و از آن زمان این گونه در زمینه های بسیار متفاوتی تکامل یافته است. Mea Songco-Casey، دانشجوی فارغ التحصیل در آزمایشگاه نیل گفت: «با دیدن اینکه چگونه چشم اختاپوس به طور همگرا مشابه چشم ما تکامل یافته است، خوب است فکر کنیم که چگونه سیستم بینایی اختاپوس می تواند الگویی برای درک کلی تر پیچیدگی مغز باشد».
در اینجا، تیم از تکنیکهای ژنتیکی برای شناسایی انواع مختلف نورونها در لوب بینایی اختاپوس، بخشی از مغز که به بینایی اختصاص دارد، استفاده کرد. آنها شش دسته اصلی از نورونها را انتخاب کردند که بر اساس سیگنالهای شیمیایی که ارسال میکنند، متمایز شدند. با نگاهی به فعالیت ژنهای خاص در آن نورونها، زیرگروههای بیشتری نشان داده شد که سرنخهایی برای نقشهای خاصتر ارائه میدهد. در برخی موارد، دانشمندان گروههای خاصی از نورونها را در آرایشهای فضایی مشخص کردند.
گابی کافینگ، دانشجوی فارغ التحصیل در آزمایشگاه اندرو کرن، گفت: «از آنجایی که اختاپوس به طور سنتی به عنوان یک حیوان آزمایشگاهی استفاده نمی شود، بسیاری از ابزارهایی که برای دستکاری ژنتیکی دقیق در مگس میوه یا موش استفاده می شود، هنوز برای اختاپوس وجود ندارد».
تیم محققین اکنون در حال کار بر روی نقشه برداری از مغز اختاپوس فراتر از لوب بینایی هستند و بررسی میکنند که چگونه برخی از ژن هایی که در این مطالعه بر روی آنها تمرکز کرده اند، در جای دیگری از مغز ظاهر می شوند.
یافته های این تیم در مجله Current Biology گزارش شده است.
منبع:biology news
مترجم: پریناز نصرتی