به گزارش سیناپرس اردبیل، در تحقیقات جدید بر روی موش های مبتلا به سرطان لوزالمعده، دانشمندان نشان دادند که چگونه یک ایمپلنت رادیواکتیو می تواند تومورها را در اکثر آن ها به طور کامل از بین ببرد، محققان بر این باورند این موثرترین درمانی است که تاکنون در این مدل های پیش بالینی مطالعه شده است.
سلول‌های توموری مملو از جهش‌هایی هستند که آنها را در برابر بسیاری از داروها مقاوم می‌کند. یکی از راه‌های مقابله با آن، استفاده از شیمی‌درمانی برای نگه داشتن سلول‌های تومور در حالتی است که آنها را در برابر تشعشع آسیب‌پذیر می‌کند و سپس پرتوی هدفمند به تومور برخورد می‌کند. دوزهای سنگین پرتو، عوارض جانبی شدید را افزایش می دهد.
روش دیگری که دانشمندان در حال بررسی آن هستند، استفاده از ایمپلنت هایی است که می توانند مستقیماً در داخل تومور قرار داده شوند تا با مواد رادیواکتیو از داخل به آن حمله کنند. آنها با استفاده از پوسته‌های تیتانیوم برای محصور کردن نمونه‌های رادیواکتیو، هجوم‌هایی انجام داده‌اند، اما این موارد می‌تواند باعث آسیب به بافت اطراف شود.
تیم دانشمندان یک نوع جایگزین از ایمپلنت را بررسی کردند، نوعی که از مواد زیست سازگارتر ساخته شده بود که خطرات مشابهی را برای آنها ایجاد نمی‌کند. دانشمندان از زنجیره های مصنوعی اسیدهای آمینه موسوم به پلی پپتیدهای الاستین مانند (ELPs) استفاده کردند که در دمای اتاق در حالت مایع باقی می مانند اما یک ماده ژل مانند پایدار در محیط گرمتر بدن تشکیل می دهند.
این ماده در مدل‌های مختلف موش سرطان لوزالمعده همراه با یک عنصر رادیواکتیو به نام ید-131، ایزوتوپی که به طور گسترده در درمان پزشکی استفاده می‌شود، به تومورها تزریق شد. در این محیط، ELP ید-131 را دفن می کند و از نشت آن به بدن جلوگیری می کند، اما به آن اجازه می دهد تا اشعه بتا را منتشر کند. پس از صرف تابش، بیوژل ELP به اسیدهای آمینه بی ضرر تجزیه می شود.
این درمان در ترکیب با یک داروی شیمی درمانی رایج به نام پاکلیتاکسل آزمایش شد. ایمپلنت‌های رادیواکتیو به تومورهای سرطانی زیر پوست تزریق شدند 80 درصد مواقع تومورها را به طور کامل از بین برد. دانشمندان این درمان جدید را برای مقابله با سرطان لوزالمعده به کار بردند زیرا می‌خواستند پتانسیل آن را در برابر یکی از پیچیده‌ترین اشکال این بیماری کشف کنند.
دانشمندان فکر می‌کنند که تشعشع ثابت به داروها اجازه می‌دهد تا با اثرات قوی‌تر از پرتو درمانی خارجی تعامل داشته باشند. این باعث می شود فکر کنیم که این رویکرد ممکن است در واقع برای بسیاری از سرطان های دیگر نیز بهتر از پرتو درمانی خارجی عمل کند.
آزمایش روی حیوانات بزرگتر گام بعدی برای محققان است. آنها می گویند که این یافته ها از نظر اینکه چگونه به طور موثر توانست تومورها را از بین ببرد، بی نظیر است.
منبع: new atlas
مترجم: مهناز علیرضایی