به گزارش سیناپرس اردبیل، پیری، نتیجۀ تجمع پیشروندۀ تغییرات مختلف در بدن می‌باشد که با گذشت زمان، با کاهش تدریجی کارایی بسیاری از اعمال فیزیولوژیک نرمال و ظرفیت حفظ هموستاز، همراه بوده و باعث افزایش احتمال بیماری و مرگ افراد می‌گردد. در مطالعه‌ای درباره اثرات نسبی ژنتیک، پیری و محیط بر نحوه بیان حدود 20000 ژن انسانی، محققان دریافتند که تاثیر محیط در تأثیرگذاری بر روند پیری مهم‌تراز تاثیرژنتیک است.
رخداد پیری, حاصل برنامه ژنتیکی کنترل شده تکامل و بلوغ است. ساعت میتوتیک پیری هم که بوسیله تلومرها, عناصر ژنتیکی ضروری پایدارکننده انتهای کروموزومی, راهنمایی می شود قابل توجه می باشد. طول تلومرها که بعد از هر تقسیم سلولی کوتاه می شود, می تواند توسط موادغذایی مختلف و شرایط اپی ژنتیک تلومری تنظیم شود. روند پیری, نه فقط بوسیله ژن ها بلکه همچنین بواسطه تاثیرات محیطی و اپی ژنتیکی بخصوص در دوران پیری تحت تاثیر قرار می گیرد.
مقدار زیادی کار در زمینه ژنتیک انسان انجام شده است. اولین نتیجه ای که دانشمندان دریافتند این بود که ژنتیک ما در واقع هر چه سن افزایش یابد کمتر اهمیت دارد. برای مثال، دوقلوهای همسان مجموعه ژن‌های یکسانی دارند، اما با بالا رفتن سن، نمایه‌های بیان ژنی آنها متفاوت می‌شود، به این معنی که دوقلوها می‌توانند بسیار متفاوت از یکدیگر پیر شوند.
تغییرات اپی ژنتیکی, شامل تغییرات در بیان ژن بدون تغییر در ترادف DNA می باشند. اهمیت عملکردی و بیولوژیکی تغییرات اپی ژنتیکی در طی فرایند پیری, با فقدان گلوبال متیلاسیون DNA, تغییرات هیستونی و هیپرمتیلاسیون پروموتور ژن ها, همراه می باشد.
تقریباً تمام بیماری های مشترک انسان بیماری های ناشی از پیری است؛ آلزایمر، سرطان ها، بیماری های قلبی، دیابت که همه این بیماری ها با افزایش سن شیوع خود را افزایش می دهند. مقدار هنگفتی از منابع عمومی برای شناسایی انواع ژنتیکی که شما را مستعد ابتلا به این بیماری ها می کند صرف شده است.
با کمال تعجب، در پنج نوع بافت، ژن‌های مهم تکاملی در افراد مسن بیان شدند. این پنج بافت اتفاقاً آنهایی هستند که در طول عمر ما دائماً تغییر می کنند و همچنین بیشترین سرطان ها را تولید می کنند. خطر ایجاد یک جهش ژنتیکی را دارند که می تواند منجر به بیماری شود.
این مطالعه به طور غیرمستقیم تأثیرمحیط بر پیری را نشان می دهد. هوایی که تنفس می کنیم، آبی که می نوشیم، غذایی که می خوریم، اما همچنین سطح ورزش بدنی ما، همه این عوامل در پیری تاثیرگذار است.
سادمانت در حال انجام تجزیه و تحلیل های مشابهی از ژن های بیان شده در چندین ارگانیسم دیگر،خفاش ها و موش ها است تا ببیند تفاوت آنها چگونه است و آیا این تفاوت ها به طول عمر متفاوت این حیوانات مرتبط است یا خیر.
دانشجویان فارغ التحصیل دانشگاه کالیفرنیا برکلی، ریو یاماموتو و رایان چانگ، اولین نویسندگان این مقاله هستند. این کار توسط مؤسسه ملی علوم پزشکی عمومی مؤسسه ملی بهداشت پشتیبانی شد.
منبع:medical xpress
مترجم: مهناز علیرضایی