به گزارش سیناپرس اردبیل، جریان‌های فصلی آب سرد و غنی از مواد مغذی از زنجیره غذایی گسترده‌تری پشتیبانی می‌کنند که شامل کریل، ماهی مرکب، پرندگان دریایی و پستانداران دریایی است.
تغییرات آب و هوا، و تغییرات مرتبط در pH اقیانوس، دما و سطوح اکسیژن، با این حال، بر CCME به صورت منفی تأثیر می‌گذارند. طبق تحقیقات جدید به رهبری پروفسور تری کلینگر از مرکز اسیدی شدن اقیانوس واشنگتن در EarthLab در دانشگاه واشنگتن و پروفسور جنیفر ساندی، استاد زیست شناسی در دانشگاه مک گیل، بزرگترین واکنش ها به تغییر شرایط اقیانوس در محیط مناطق سواحل غربی آمریکای شمالی و مناطقی که نزدیک تربه ساحل هستند مشاهده می شود.
در این منطقه ممکن است از دست دادن قابل توجهی از کلپ که تاج پوشش منطقه را تشکیل می دهد، کاهش نرخ بقای جوجه تیغی قرمز، خرچنگ دانجنس، و صدف تیغ، و همچنین از دست دادن زیستگاه هوازی آنچوی و میگوی صورتی اتفاق بیفتد.
ارزیابی پیامدهای بیولوژیکی بسیاری از عوامل محیطی به طور همزمان پیچیدگی تحقیقات حساسیت آب و هوا را نشان می دهد. برای مثال، حتی در حالی که برخی تغییرات محیطی پیش‌بینی‌شده ممکن است متابولیسم، مصرف و رشد را بهبود بخشد، تغییرات مربوطه در سایر عوامل یا حتی همان عوامل، می‌تواند به طور بالقوه منجر به کاهش نرخ بقا شود.
لازم به ذکر است که افزایش فیزیولوژیکی (مانند اندازه، مصرف یا تحرک) همیشه سودمند نیست، به ویژه زمانی که منابعی مانند غذا و آب اکسیژنه کمیاب هستند. اسیدی شدن اقیانوس ها با بالاترین کاهش نرخ بیولوژیکی فردی در برخی گونه ها مرتبط است. اما بیشترین افزایش در سایر موارد، از بین تمام اثرات اقلیمی مدل‌سازی‌شده است. این یافته ضرورت تحقیق و مشاهده مستمر برای ارائه اطلاعات دقیق و عملی را برجسته می کند.
سرمایه‌گذاری در مدل‌های پیش‌بینی‌کننده و اجرای استراتژی‌های سازگاری به طور فزاینده‌ای برای حفاظت از اکوسیستم‌ها، فرهنگ‌های ساحلی و معیشت محلی ما حیاتی خواهد بود. چالش‌های مشابهی با گونه‌هایی مواجه می‌شوند که در این مطالعه به آنها پرداخته نشده است، و پاسخ‌ها با ورود گونه‌های مهاجم، شیوع بیماری‌ها و تغییرات آتی در عرضه مواد مغذی پیچیده‌تر خواهد شد.
این حساسیت‌های گونه‌ای احتمالاً پیامدهای اجتماعی-اقتصادی در سواحل غربی خواهد داشت، اما احتمالاً همه مکان‌ها را به یک اندازه تحت تأثیر قرار نمی‌دهند.
جنیفر ساندی، استادیار دپارتمان زیست شناسی مک گیل و اولین نویسنده مقاله می گوید: «زمان تسریع اقدامات مبتنی بر علم اکنون فرا رسیده است. او پیام های کنفرانس اخیر اقیانوس ملل متحد در سال 2022 و رویداد جانبی WOAC را تکرار می کند. ادغام اطلاعات علمی، مدل‌های پیش‌بینی و ابزارهای نظارتی در تصمیم‌گیری‌های محلی و منطقه‌ای می‌تواند نظارت بر منابع دریایی را ارتقا دهد و به رفاه انسان کمک کند، زیرا با تغییرات اجتناب‌ناپذیری در حیات دریایی که ما را حفظ می‌کند، روبرو هستیم».
منبع:biology news
مترجم: مهناز علیرضایی