به گزارش سیناپرس اردبیل، آواز خواندن غریزی و اکتسابی است اما پرندگان اواز خواندن صحیح را یاد می‌گیرند. صدای پرندگان طی نسل ها تکامل می‌یابد. برای مغز یک دارکوب، کوبیدن به درخت که صدای طبل می‌دهد بسیار شبیه آواز پرندگان است. با توجه به اطلاعات به دست آمده توسط محققین ایجاد صدا و آواز در پرندگان ممکن است اصلاحاتی از یک الگوی تکاملی مشترک باشند.
برای برخی از پرندگان، صداهایشان به طورطبیعی تولید می‌شوند مثلاً یک شاهین جیغ زدن را نمی آموزد. برخی از پرندگان مثل طوطی‌ها باید به پرندگان باتجربه گوش دهند و ازآنها برای تقلید صدا استفاده کنند. مدارهای خاصی در مغز پرندگان این امکان را به آنها می‌دهد تا تولید صدا کنند.
تحقیقات قبلی نشان داده بود که فعالیت ژنی به نام پاروالبومین در نواحی خاصی در پیش مغز پرندگان تقویت می شود. دانشمندن مغز هفت گونه پرنده را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند و متوجه شدند که یکی ازپرندگانی که دارای این بخش های غنی از پاروالبومین در مغز است دارکوب کرکی است.
دارکوب ها فقط از منقار خود برای سوراخ کردن دانه های درون تنه درختان استفاده نمی کنند.آنها با این کار به درختان می کوبند تا الگوهای صوتی خاصی بسازند که اطلاعات خود را با دیگر دارکوب ها به اشتراک بگذارند.
محققان صداهای طبل را به صورت مصنوعی روی بلندگوهای نزدیک حفره های لانه 15 دارکوب وحشی پخش کردند و سپس مغز جلوی آنها را بررسی کردند. محققان در پرندگانی که صدای طبل را شنیدند و در پاسخ به آن صدا تولید می‌کردند، نشانگرهای ژنتیکی کلیدی را در جهت افزایش فعالیت در ناحیه ای از مغز جلویی پیدا کردند.
در نهایت می توان با تجزیه و تحلیل صدای پرنده ها در طبیعت یا در واقع همان آوای پرندگان در طبیعت و دیگر گونه های جانوری مدیریت بهتری را برای مناطق شهری و زیستگاه های طبیعی درنظر گرفت. همین طور می توان تغییرات کیفی زیست محیطی زیستگاه ها را در آینده پیش بینی و برای بهبود کیفیت زیست محیطی مناطق تصمیم گیری های بهتری انجام داد.
منبع: new scientist
مترجم: پریناز نصرتی