معمولا در طراحی و ساخت فرودگاه ها تلاش می شود تا محل قرار گرفتن آن ها در فضاهایی بدون موانع طبیعی و به دور از مناطق پر تراکم شهری و مسکونی باشد . در این میان اما برخی استثنا ها وجود دارد که در آن نه تنها فرودگاه در محیط داخلی یک شهر پر جمعیت و شلوغ قرار دارد بلکه برای ایجاد فضای مناسب جهت فرود هواپیماها ، مهندسین طراح و معماران فرودگاه مجبور به ایجاد دخالت و تغییر در موانع طبیعی موجود در منطقه هستند . بهترین نمونه برای این سبک از فرودگاه ها ، فرودگاه لاگاردیا LaGuardia airport در شهر نیویورک است که به واسطه شرایط ویژه خود همواره شاهد سوانح و حوادث پیش بینی نشده ای است . فرودگاه لاگاردیا در شمالی ترین بخش شهر نیویورک قرار دارد و باند پرواز آن در اسکله ای فرورفته در آب های دریا ساخته شده است . تردد در این فرودگاه همواره برای خلبانان و مسافران آن هیجان انگیز بوده و تنها تصور فرود آمدن در باندی که در میان دریا پیش رفته ، ترسناک است چه رسد به اینکه خلبانان مجبور هستند به دلیل قرار گرفتن فرودگاه در منطقه شهری و همچنین به دلیل وجود تعداد زیادی آسمان خراش با زاویه و سرعت بیشتر از حد معمولی اوج گرفته و همچنین در هنگام فرود ، هواپیما را تقریبا به حالت شیرجه به سمت باند هدایت کنند . انتهای این فرود هیجان انگیز ، چرخش یکباره هواپیما در انتهای باند به دلیل کوتاه بودن باند است که این فرودگاه را در رده هفتم خطرناکترین فرودگاه های دنیا قرار داده است .
No tags for this post.