برخورد کردن شهاب سنگ با زمین همواره به عنوان یک امر بسیار ترسناک مورد بررسی قرار گرفته است. دانشمندان بیشتر به جنبه های تخریبی این پدیده توجه داشته اند و به همین دلیل نیز تئوری هایی مانند انقراض دایناسورها به واسطه برخورد شهاب سنگ با زمین در میان عموم بسیار شناخته شده است.
حال متخصصان موسسه ژئوشیمی اروپا در تحقیقاتی جدید به جنبه متفاوتی از برخورد اجرام اسمانی به زمین پرداخته اند. این متخصصان تئوری ویژه ای ارائه داده اند که بر اساس آن برخورد یک جرم آسمانی به زمین موجب شده است تا فرایند سنتز مورد نیاز برای شروع حیات بر روی این سیاره رقم بخورد. این امر ممکن است موجب ایجاد نخستین ساختارهای ژنتیکی موجودات زنده شده باشد و به نوعی نخستین سنگ بنای حیات در کره خاکی را پایه گذاری کرده باشد.
دانشمندان با شبیه سازی تقریبی برخورد یک شهاب سنگ به زمین در زمان 2 میلیارد سال قبل، اقدام به بررسی موادی مانند اسیدهای آمینه و رفتارهای آنها در این برخورد کرده اند. آنها دریافته اند که برخی از این اسیدهای آمینه در اثر برخورد یاد شده به پپتیدهایی با طول سه واحد (tripeptides) تبدیل شده اند.
دکتر هارونا ساگوهارا در این باره می گوید: «احتمالا سرد بودن حرارت جرم آسمانی که به زمین برخورد کرده است، نقش کلیدی در فرایند این ترکیب داشته است و موجب افزایش طول پپتیدها شده است. علت این امر این است که پپتیدهایی که به این روش تولید می شوند، قابلیت رشد بیشتری را دارند.»
شایان ذکر است که این تئوری نشان می دهد که اجرام اسمانی سردی مانند قمر مشتری به نام اروپا نیز فرایندی مشابه با زمین را تجربه کرده اند و همین امر نیز شانس یافتن حیات در سایر سیارات را بسیار بالاتر از پیش خواهد برد.
No tags for this post.