رمزگشایی از چگونگی پیدایش حیات در نوعی انگل آمیبی

به گزارش سیناپرس اردبیل،محققان دانشگاه ماساچوست آمهرست در حال مطالعه ارگانیسمی به نام ناگلریا هستند و معتقدند که ممکن است بینش جدیدی از تکامل حیات روی زمین ارائه دهد. دانشمندان بررسی کردند که چگونه ناگلریا تکامل یافته و میکروتوبول هایی را ایجاد می کند که به سلول کمک می کند وظایف داخلی را از حمل و نقل غذا و ضایعات تا ارائه پشتیبانی ساختاری انجام دهد.  

این یافته ها همچنین ممکن است به ابداع استراتژی های درمانی علیه آمیب های مغز خوار کمک کند. زندگی متکی بر میکروتوبول هایی است که از مجموعه ای از توبولین ها تشکیل شده اند.  همراه با حفظ عملکرد روزانه سلول، میکروتوبول ها به تقسیم و تکثیر سلول کمک می کنند.  به طور خاص، مرحله ای در میتوز وجود دارد که در آن میکروتوبول ها کروموزوم ها را به طرف مقابل سلول می کشند و آنها را به دو مجموعه یکسان تقسیم می کنند. 

پیش از این، زیست شناسان تصور می کردند آمیب مغزخوار از نوع خاصی از توبولین در طول تقسیم سلولی استفاده می کند.  اما در مطالعه جدید، تیم نشان داد که ناگلریا تکامل یافته و دارای سه مجموعه مختلف توبولین است.  یک جفت توبولین فقط در طول میتوز کمک می کند در حالی که دیگری که توبولین تاژک دار نام دارد، وظیفه حرکت سلولی را بر عهده دارد.

در این مطالعه، تیم محققین ،توبولین‌های موجود در ناگلریا و ساختارهایی را که می‌سازند با دیگر گونه‌ها مقایسه کردند. کاترینا وله، محقق فوق دکتری زیست شناسی در UMass Amherst و نویسنده اصلی این مطالعه، در بیانیه ای می گوید: «اگر بتوانیم زیست شناسی اولیه ناگلریا را درک کنیم. می‌توانیم با ابداع داروهایی که توبولین‌های منحصربه‌فرد آمیب را هدف قرار می‌دهند، یاد بگیریم که چگونه آن را از بین ببریم».

ناگلریا همچنین ممکن است نگاهی اجمالی به قوانین اساسی که باعث پیشرفت تکاملی زندگی شده است را به محققان ارائه دهد. لیلیان فریتز-لیلین، استاد زیست شناسی در UMass Amherst و نویسنده ارشد مقاله می گوید: «ما می دانیم که فرآیندهای تکثیر برای برخی سلول ها چگونه کار می کند، اما مجموعه عظیمی وجود دارد که ما آن را درک نمی کنیم. ناگلریا به ما اجازه می‌دهد قوانینی را که دانشمندان به وجود آورده‌اند آزمایش کنیم تا ببینیم آیا آنها در اینجا هستند یا خیر».

تیم از میکروسکوپ‌ها برای مطالعه سلول‌های ناگلریایی که در آزمایشگاه رشد داده‌اند استفاده کردند.  این سلول ها برای شناسایی توبولین ها با مواد شیمیایی مختلف رنگ آمیزی شدند و رنگ درخشانی از خود ساطع کردند. میکروسکوپ ها به آنها کمک کرد تا عکس های سه بعدی با وضوح بسیار بالا بگیرند که به آنها امکان اندازه گیری، شمارش و تجزیه و تحلیل ساختارهای مختلف میکروتوبول را می داد.

فریتز لیلین می افزاید: «مردم اغلب به علم محرکه فناوری فکر می کنند. اما در این مورد، سؤالاتی که ما سعی داریم به آنها پاسخ دهیم، آنقدر در مورد نحوه عملکرد حیات روی زمین، و برای بسیاری از تخصص های علمی بسیار اساسی است که ما نیاز به گردآوری یک تیم بین المللی از کارشناسان مختلف داشتیم. در این مورد، همکاری، کار تیمی و ارتباط موثر علم را پیش برد».

منبع:study find
مترجم: پریناز نصرتی