خشکسالی سراسر جهان می تواند موجب از بین رفتن درختان شود. اما به تازگی مطالعه ای توسط دانشگاه دوک (Duke) بر روی حدود 29 هزار درخت در نواحی کارولینای شمالی انجام شده، نشان داده است که به پایان رسیدن خشکسالی همواره به معنای پایانی سریع و بدیهی برای خطر پیش روی جنگل نخواهد بود.
دکتر آرون بردانیر (Aaron Berdanier ) به عنوان راهبر این تحقیق، معتقد است که این پژوهش در نوع خود بسیار حائز اهمیت به حساب می آید. او درباره اهمیت این پژوه این گونه بیان کرد: «این پژوهش ها، اولین تحقیقاتی است که به نتایجی مستدل دست یافته که بر مبنای آن می توان نشان داد که کاهش رشد درختان در طول دوره خشکسالی می تواند شانس بقای بلند مدت درختان در جنگل های جنوب شرقی ایالات متحده را تا یک دهه بعد از خشکسالی کاهش دهد.»
این مطالعه می توانند نقشی عمده در نجات جنگل ها ایفا کنند. این پژوهش می تواند برای مدیران در جهت تشخیص و ایجاد راه هایی برای کاهش خشکسالی در جنگل های منطقه بسیار سودمند باشد. این امر تنها با شناساندن گونه های در خطر انقراض و همچنین عوامل محیطی که احتمال بقای آنها را افزایش می دهند ممکن خواهد بود.
جیمز کلارک، یکی از مشارکت کنندگان در این تحقیق، در این باره می گوید: «هر ساله با استفاده از اندازه گیری شدت مرگ و میر درختان می توان به شدت خشکسالی در جنگل ها و محیط زیست پی برد. اما شدت تخریبی که در اثر خشکسالی ایجاد شده است می تواند در سال های آینده باعث از بین رفتن درختان شود.»
به این ترتیب به نظر می رسد که نمی توان پایان خشکسالی را به معنای پایان خطر برای درختان دانست. کلارک در ادامه اظهارات خود اضافه کرد: «از آن جایی که آب و هوای کره زمین در حال گرم شدن است. خشکسالی در جنگل های جنوب شرقی آمریکا به صورت مداوم و مکرر تبدیل شده است. این مشکل در حال تبدیل شدن به یک مشکل بزرگ جهانی است.»
از آن رو که رشد درختان در طول مدت خشکسالی کم می شود، توانایی درخت را برای جذب کربن مورد نیاز تحت الشعاع قرار می دهد. اگر درخت نتواند این روند را معکوس کند به تدریج از بین خواهد رفت.
No tags for this post.