به گزارش سیناپرس اردبیل، قطعات کوچکی از این مواد پلاستیکی در حال حاضر در سراسر کره زمین پخش شده اند و در قسمت های مختلف بدن انسان ظاهر می شوند. میکروپلاستیک‌ها قطعات پلاستیکی کوچک‌تر با اندازه‌های کمتر از 5 میلی‌متر (0.2 اینچ) هستند و می‌توانند به صورت آماده مانند ریزدانه‌های مورد استفاده در محصولات آرایشی و بهداشتی یا الیاف ریز مورد استفاده در منسوجات مصنوعی باشند.
در سال‌های اخیر، دانشمندان تمرکز خود را بر رفتار میکروپلاستیک‌ها تشدید کرده‌اند و راه‌های زیادی را که آنها در محیط پخش می شوند بررسی کرده‌اند. این منجر به یک رشته اکتشافات مهم شده است که در عین حال پیشگامانه هستند، که نشان می دهد پلاستیک ها می توانند به اعماق اقیانوس رانده شوند، با باد در هوا پخش شوند، با بارش برف در قطب شمال و قطب جنوب به زمین برگردند.
علاوه بر این، می دانیم که فنجان های یکبار مصرف قهوه تریلیون ها ذرات پلاستیکی را در مایع خود آزاد می کنند و بطری های پلاستیکی می توانند ذرات و مواد شیمیایی را در حین استفاده به آب آشامیدنی بریزند. در همین حال، دانشمندان نیز تلاش های خود را برای درک وجود میکروپلاستیک ها در بدن انسان انجام داده اند. این شامل یک مطالعه در سال 2018 است که میکروپلاستیک‌ها را در نمونه‌های مدفوع انسان در سراسر جهان پیدا کرد، و یک مطالعه در سال 2020 که ذرات پلاستیکی را در هر بافت انسانی که نمونه‌برداری کرد، کشف کرد.
اخیراً، اکتشافات مهمی برای اولین بار نشان داده اند که میکروپلاستیک ها می توانند در بافت زنده ریه وجود داشته باشند و همچنین می توانند وارد جریان خون شوند. نویسنده اصلی آن مطالعه، به نیواطلس توضیح داد: «ما قبلاً می‌دانستیم که میکروپلاستیک در مدفوع انسان وجود دارد، اما از نظر سم‌شناسی مهم است که آنچه را که ممکن است در خون انسان در گردش باشد بررسی کنیم». این اولین شواهد در دنیای واقعی است که ذرات پلاستیک واقعاً در جریان خون انسان جذب می شوند.
فیزیولوژی شکل دادن دانستن اینکه پلاستیک ها وجود دارند یک چیز است، درک خطری که آنها برای سلامت ما و سایر موجودات زنده ایجاد می کنند چیز دیگری است. با توجه به غلظت فزاینده پلاستیک در اقیانوس‌ها، اثرات بالقوه بر گونه‌های دریایی مکان خوبی برای شروع به نظر می‌رسد، و شواهد محکمی پیرامون این موضوع ایجاد شده است که تصویری نگران‌کننده را ترسیم می‌کند.
مطالعات نشان داده‌اند که قرار گرفتن در معرض میکروپلاستیک می‌تواند باعث آنوریسم و تغییرات تولید مثلی در ماهی شود، عملکرد شناختی را در خرچنگ‌های گوشه‌نشین مختل کند، منجر به اختلالات شنا در میگو شود و گیره صدف‌ها را ضعیف کند و به طور بالقوه رشد آنها را مختل کند. ما همچنین شاهد تلاش‌هایی برای برون‌یابی این نوع یافته‌ها به انسان از طریق مطالعاتی بوده‌ایم که از مگس میوه مشابه به‌عنوان مدل استفاده می‌کنند، که نشان می‌دهد میکروپلاستیک‌ها می‌توانند بیان ژن مرتبط با پاسخ استرس و آسیب اکسیداتیو را تغییر دهند.
جینت روچل، محقق اصلی تأثیرات میکروپلاستیک بر سلامت انسان در دانشگاه هال، به نیواطلس گفت: «بیشتر چیزهایی که ما در مورد میکروپلاستیک ها می دانیم از تحقیقات محیط زیست دریایی به دست آمده است و اخیراً تأثیرات انسانی مورد بررسی قرار گرفته است».
به سمت تأثیرات انسانی
در دسامبر گذشته، دانشمندان تحقیقاتی را منتشر کردند که اثرات سمی قرار گرفتن در معرض میکروپلاستیک بر سلول های انسان را بررسی می کرد. اولین مطالعه در نوع خود، بر اساس کارهای قبلی در این زمینه مانند تحقیقات نشان می دهد که میکروپلاستیک ها توانایی تغییر شکل سلول های ریه انسان را دارند. از جمله اثرات سمی این تیم مرگ سلولی، تأثیر بر غشای سلولی، استرس اکسیداتیو و ویژگی های مشابه واکنش های آلرژیک بود.
به گفته اوانجلوس دانوپولوس، نویسنده اصلی، این تحقیق نشان داد که ما میکروپلاستیک‌ها را در سطوحی مطابق با اثرات مضر روی سلول‌ها مصرف می‌کنیم، که در بسیاری از موارد اولین رویداد برای اثرات سلامتی است. اگرچه واضح است که خبر خوبی نیست، اما باید تمایز مهمی بین آنچه در آزمایش‌های آزمایشگاهی اتفاق می‌افتد و آنچه که مطمئناً می‌دانیم در بدن انسان رخ می‌دهد، قائل شد.
دانوپولوس به نیواطلس گفت: «محدودیت در شواهد علمی کنونی این است که اگرچه می‌دانیم به طور منظم در معرض میکروپلاستیک‌ها قرار می‌گیریم، اما دقیقاً نمی‌دانیم که آنها در داخل بدن ما چگونه رفتار خواهند کرد». تحقیقات روی جوندگان به این احتمالات اشاره کرده است، مانند مطالعه سال گذشته که نشان داد میکروپلاستیک ها می توانند به سد خونی مغزی در موش ها نفوذ کنند و به اثرات سمی بالقوه روی مغز پستانداران اشاره کرد. اما به طور کلی، این سوال که میکروپلاستیک ها در بدن انسان چگونه رفتار می کنند، و خطرات سلامتی آنها، امر مهم و بزرگی است.
به گفته روچل، تفاوت در انواع پلاستیک های مورد استفاده در این آزمایش ها و پلاستیک های موجود در محیط یکی از دلایل آن است. اکتشافات در این فضا تاکنون، پایه مهمی برای تحقیقات عمیق‌تر ایجاد کرده است. برای تعیین واقعی خطرات، دانشمندان باید به طور قابل توجهی مطالعات خود را افزایش دهند تا درجات واقعی قرار گرفتن در معرض افراد عادی را درک کنند و سپس تعیین کنند که چه سطوحی سمی و چه سطوحی بی خطر هستند. از آنجا، ما می توانیم راه هایی را برای کاهش خطر بررسی کنیم.
منبع: new atlas
مترجم: پریناز نصرتی