با جویدن می‌توان لاغر شد
به گزارش سیناپرس، وقتی صحبت از راه های سوزاندن کالری می شود، افراد کمی به جویدن فکر می کنند. نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد که حدود ۳ درصد از انرژی روزانه ای که می سوزانیم از جویدن مواد خوراکی می آید. اگر به سالاد و ساقه‌های کرفس علاقه مند نباشید، میزان سوزاندن کالری شاید بیشتر باشد. این میزان سوزاندن کالری بسیار کمتر از راه رفتن یا حتی هضم است، اما ممکن است برای تغییر شکل چهره اجداد دور ما کافی باشد.
کالوم راس، آناتومیست دانشگاه شیکاگو در این رابطه می‌گوید این مطالعه داده‌های ملموسی را به بحث درباره دلایل تفاوت فک‌های انسان با اجداد دور ما و نخستی های مدرن اضافه می کند.
دانشمندان مدت ها گمان می‌کردند :اندازه فک و شکل دندان های ما برای کارآمد تر کردن جویدن تکامل یافته است. از آنجایی که اجداد انسان نمای ما رژیم غذایی خود را به سمت غذاهایی برای جویدن راحت تر تغییر داده و فناوری هایی مانند خرد کردن و پختن را برای کاهش زمان و تلاش برای جویدن توسعه دادند، شکل فک و دندان های انسان در طول تاریخ تغییر کرد و در مقایسه با سایر نخستی ها کوچک شد.
آدام ون کاسترن، انسان شناس زیستی در دانشگاه منچستر در این رابطه می گوید، بدون دانستن اینکه روزانه چقدر انرژی صرف جویدن می کنیم، تعیین اینکه آیا صرفه جویی در انرژی نیز عاملی در ایجاد این تغییرات تکاملی بوده است، دشوار است.
به گزارش سیناپرس، در این مطالعه جدید، ون کاسترن و همکارانش ۲۱ مرد و زن را در کلاه حباب مانندی قرار دادند. این دستگاه میزان اکسیژن مصرفی و دی اکسید کربن بازدم آنها را اندازه گیری می کرد. سپس، دانشمندان به شرکت کنندگان یک آدامس بدون طعم، بی بو و بدون کالری دادند تا به مدت ۱۵ دقیقه بجوند.
هنگام جویدن، سطح دی‌اکسید کربن در نفس داوطلبان افزایش یافت که نشان می دهد بدن آنها سخت تر کار می کند. از آنجایی که آدامس بو، مزه یا کالری نداشت، سیستم گوارشی را تحریک نمی کرد. وقتی آدامس نرم شد، متابولیسم داوطلبان به طور متوسط ۱۰ درصد افزایش یافت. آدامس سفت تر ۱۵ درصد انرژی بیشتری نسبت به حالت استراحت نیاز دارد. آماندا هنری، باستان شناس دانشگاه لیدن، یکی از نویسندگان این مطالعه، درباره موضوع فوق می گوید: این میزان کالری زیاد نیست، اما هنوز هم قابل توجه است.
مطالعات انجام شده نشان می دهد : به طور کلی، جویدن آدامس کمتر از ۱ درصد از بودجه انرژی روزانه شرکت کنندگان را تشکیل می‌دهد. اما جویدن آدامس در آزمایشگاه اساساً دلیلی بر این مفهوم بود: قبل از ظهور آشپزی و استفاده از ابزار، انسان‌های اولیه احتمالاً زمان بیشتری را صرف جویدن می‌کردند. اگر مردم باستان به اندازه گوریل ها و اورانگوتان ها زمان صرف جویدن می کردند، حداقل 2.5 درصد از بودجه انرژی خود را برای این موضوع اختصاص می دادند.
به گزارش سیناپرس، به باور پژوهشگران این تیم مطالعاتی، اگر غذاهای سفت تری می‌خورید و طولانی تر می‌جوید، در نهایت با نسبت بیشتری از کل انرژی مصرف خواهید کرد.
این یافته از این ایده پشتیبانی می کند که جویدن کارآمدتر، متناسب با رژیم غذایی، ممکن است یک مزیت تکاملی باشد. در واقع با صرفه جویی در انرژی جویدن، انرژی بیشتری برای صرف چیزهای دیگر مانند استراحت، ریکاوری و رشد خواهید داشت.
با این حال، برخی محققان متقاعد نشده اند که صرفه جویی انرژی به تنهایی می تواند نحوه تکامل فک و دندان در طول زمان را توضیح دهد. عوامل دیگرمانند شکل فک که شکستن یا سایش دندان را به حداقل می رساند، ممکن است مهمتر باشد. در واقع بر این اساس، انتخاب طبیعی احتمالاً بیش از بهره وری انرژی به ساییدگی دندان های شما اهمیت می دهد. یک حیوان بدون دندان به سرعت نابود خواهد شد.
در مقایسه با انسان های اولیه از نوع استرالوپیتکوس ها یا نخستی‌هایی که امروزه زندگی می کنند، ما فقط ۷ دقیقه در روز را صرف جویدن می کنیم. در مقابل، گوریل های کوهستانی می‌توانند تا ۹۰ درصد از زمان بیداری خود را به جویدن بگذرانند.
به گزارش سیناپرس، ون کاسترن در این رابطه می گوید: انسان های مدرن انسان های عجیب و غریبی هستند. ما غذاهای بسیار نرم و زمان جویدن کم داریم. این موضوع به ویژه پس از شروع کشاورزی که امری جدید در تاریخ زندگی بشر است، دیده می شود. در واقع رژیم غذایی انسان های اولیه مبتنی بر همه چیز خواری بوده و الگوی غذایی ما از حشرات تا انواع حیوانات و گیاهان وحشی را شامل می شد.
مترجم: احسان محمدحسینی
منبع: science.org
