وقوع یک فوران عظیم آتشفشانی در اقیانوس آرام
به گزارش سیناپرس اردبیل، این فوران زیرساخت ها، کشاورزی و ذخایر ماهی را تحت تاثیر قرار داد. خسارت وارده 18.5 درصد از تولید ناخالص داخلی تونگا بوده است. کابل های زیردریایی قطع شد وارتباطات تونگا با دنیای خارج برای چند روز قطع شد. دورتر، انفجار یک موج شوک و سونامی در سراسر جهان ایجاد کرد که به سواحل ژاپن و آمریکای شمالی و جنوبی رسید.
این فوران فقط 11 ساعت طول کشید. اگر مدت طولانی‌تری ادامه می‌یافت، خاکستر و گاز بیشتری آزاد می‌کرد. جهان متأسفانه برای چنین رویدادی آماده نیست. فوران تونگ باید زنگ خطری باشد. داده های اخیر از هسته های یخ نشان می دهد که احتمال فورانی با بزرگی 10 یا 100 برابر بزرگتر از تونگا یا بیشتر در این قرن 1 در 62 است.
فوران هایی با این اندازه در گذشته باعث تغییرات ناگهانی آب و هوا و با ظهور همه‌گیری‌ها همراه بوده است.با این حال، سرمایه گذاری کمی برای محدود کردن کارهایی که یک فوران به این بزرگی می تواند انجام دهد انجام شده است.در طول قرن آینده، احتمال وقوع فورانهای آتشفشانی در مقیاس بزرگ صدها برابر بیشتر از برخورد سیارک‌ها و دنباله‌دارها در کنارهم است. تأثیر آب و هوایی این رویدادها قابل مقایسه است، با این حال واکنش بسیار متفاوت است. "دفاع سیاره ای" سالانه صدها میلیون دلار بودجه دریافت می کند و چندین آژانس جهانی به آن اختصاص داده شده است. اگرچه محققان مدت‌هاست از تأثیرات شدید فورانهای آتشفشانی در مقیاس بزرگ اطلاع داشتند، احتمال وقوع چنین رویدادی اخیراً روشن شده است.
نرخ عود فورانهای بزرگ را می‌توان با جستجوی رکوردهای بلندمدت برای سنبله‌های سولفات، ناشی از گاز آزاد شده در طول رویدادهای مهم جهانی تعیین کرد. در سال 2021، محققان به هسته های یخی از هر دو قطب نگاه کردند و 1113 نشانه فوران در یخ گرینلند و 737 در قطب جنوب را شناسایی کردند که بین 60000 تا 9000 سال پیش رخ داده است. آنها 97 رویداد را یافتند که احتمالاً تأثیر آب و هوایی معادل یک فوران قدر 7 یا بیشتر داشتند.
آنها به این نتیجه رسیدند که رویدادهای قدر 7 تقریباً هر 625 سال یکبار و رویدادهای قدر 8 (که فورانهای فوق العاده نیز نامیده می شوند) تقریباً هر 14300 سال یک بار رخ می دهند. این تکرار بیشتر از ارزیابی‌های قبلی است – با استفاده از سوابق زمین‌شناسی و تکنیک‌های آماری – که فواصل عود 1200 سال برای قدر 7 و 17000 سال برای قدر 85 پیدا کردند. آخرین رویداد با بزرگی 7 در تامبورا، اندونزی، در سال 1815 بود. در مجمع الجزایر، تخمین زده می شود که 100000 نفر در نتیجه جریان های آتشفشانی، سونامی، رسوب سنگ های سنگین و خاکستر روی محصولات و خانه ها و اثرات بعدی جان خود را از دست دادند.
در سطح جهان، دمای هوا به طور متوسط حدود 1 درجه سانتیگراد کاهش یافته است و باعث "سال بدون تابستان" شده است. دنیا الان خیلی فرق کرده. از برخی جهات، انعطاف پذیرتر است: آتشفشان ها بهتر نظارت می شوند، آموزش و آگاهی بهتری وجود دارد، و سیستم های مراقبت های بهداشتی و غذایی بهبود یافته اند. از جهات دیگر، خطرات برای بشریت در حال افزایش است. به لطف تغییرات در اقیانوس ها و گردش جوی ناشی از تغییرات آب و هوایی، یک فوران بزرگ در نواحی استوایی می تواند باعث 60 درصد خنک شدن بیشتر در قرن آینده در مقایسه با امروز شود. فراوانی فوران‌ها نیز می‌تواند با جابجایی نیروهای ژئوفیزیکی در سطح سیاره به دلیل ذوب یخ‌ها، تغییر در میزان بارش و افزایش سطح دریا افزایش یابد.
جمعیت جهان در حال حاضر هشت برابر بیشتر از سال 1800 است و تجارتی که به آن متکی است از آن زمان تاکنون بیش از 1000 برابر شده است. همانطور که همه گیری COVID-19 و جنگ در اوکراین نشان داده است، دنیای مدرن به شدت به تجارت جهانی برای غذا، سوخت و منابع وابسته است. یک فاجعه در یک نقطه می تواند باعث افزایش قیمت ها و کمبودهای دورتر شود.
از 97 فوران آتشفشانی با قدر بزرگ که در سوابق هسته یخی شناسایی شده است، تنها تعداد انگشت شماری را می توان به آتشفشان های خاص نسبت داد. سایر مکان‌ها همچنان یک راز باقی مانده است، از جمله برخی که اخیراً به طرز شگفت‌انگیزی رخ داده‌اند – برای مثال، فوران‌هایی که به «عصر یخبندان کوچک باستانی متاخر» در اواسط قرن ششم منجر شد. حدود 1300 آتشفشان در طول 10000 سال گذشته در نقطه ای فوران کرده اند، به این معنی که آنها فعال در نظر گرفته می شوند. اما احتمالاً آتشفشانهای فعال دیگری نیز وجود دارند.
فورانهای اخیر آنها ممکن است شناخته نشده باشند، زیرا مکان آنها مورد مطالعه قرار نگرفته است، یا ممکن است برای مدت طولانی خاموش باشند، اما هنوز هم قادر به وقوع یک رویداد انفجاری بزرگ هستند. شناسایی آتشفشانهای فعال نیازمند یک رویکرد جامع است.
برخی از گسترده‌ترین تأثیرات فورانهای بزرگ ناشی از تزریق استراتوسفر آئروسل‌های گوگرد است که نور خورشید را مسدود کرده و زمین را به طور ناگهانی خنک می‌کند. تحقیق در مورد چگونگی مقابله با آنها می تواند به کاهش زمستان آتشفشانی کمک کند.
تأثیر مستقیم بر رفتار آتشفشانی ممکن است غیرقابل تصور به نظر برسد، اما انحراف سیارک ها تا زمان تشکیل دفتر هماهنگی دفاع سیاره ای ناسا در سال 2016 نیز همین طور بود. نمونه های متعددی از اکتشافات زمین گرمایی نشان می دهد که از نظر فنی امکان نفوذ به اجسام ماگمایی در پوسته وجود دارد. خسارت جانبی در سال 2024، محققان قصد دارند در یک حفره ماگمایی در بستر آزمایش کرافلا در ایسلند حفاری کنند تا یک "رصدخانه طولانی مدت ماگما" و تجهیزات سنجش آزمایشی برای بهبود بالقوه پیش‌بینی آتشفشان فراهم کنند. همچنین باید تحقیقاتی انجام شود تا ارزیابی شود که آیا امکان دستکاری ماگما یا سنگ‌های اطراف تا حد انفجار متوسط وجود دارد یا خیر – یکی از این پروژه‌ها، گاز خروجی ماگما در طول فوران‌ها و اکتشافات زمین گرمایی، بودجه‌ای از شورای تحقیقات اروپا تا سال 2026 دارد.
اینکه آیا دانشمندان باید مهندسی آتشفشان را انجام دهند، که خطرات آشکاری دارد، موضوعی است که مورد بحث است. اما چنین بحثی مستلزم تحقیقات تئوریک و تجربی دقیق برای پشتوانه آن است. از نظر ما، فقدان سرمایه گذاری، برنامه ریزی و منابع برای پاسخ به فوران های بزرگ بی پروا است.
منبع:nature news
مترجم: پریناز نصرتی
