به گزارش سیناپرس اردبیل، این پانسمان که توسط تیمی به رهبری دانشگاه مک گیل کانادا ساخته شده است، خود به شکل یک ورقه نازک از هیدروژل شفاف است که از پلی آکریل آمید یا پلیمرهای پلی (N-ایزوپروپیل آکریل آمید) به همراه ژل آلژینات مشتق شده از جلبک دریایی ساخته شده است.
این هیدروژل با یک آغازگر مایع حاوی کیتوزان یا نانوذرات ژلاتین یا نانوبلورهای سلولز ترکیب می‌شود. هر ترکیبی که باشد، پس از اعمال پرایمر و هیدروژل روی زخم، یک مبدل اولتراسوند کوچک با آنها تماس می گیرد. امواج اولتراسوند از طریق هیدروژل عبور می‌کنند و باعث ایجاد حفره در پرایمر می‌شوند و میکروحباب‌های زیادی تولید می‌کنند که مولکول‌های پرایمر را به داخل پوست فشار می‌دهند. در نتیجه، پانسمان بسیار بهتر از بانداژ سنتی با پشت چسب به پوست می‌چسبد و هنگامی که زخم بهبود یافت، فرآیند باندینگ می‌تواند معکوس شود تا هیدروژل حذف شود.
محققان می گویند: «افزودن یک لایه لاستیکی نازک در بالای هیدروژل به محافظت از آن و جلوگیری از خشک شدن آن کمک می کند. اعتقاد بر این است که این فناوری می‌تواند برای رساندن دارو از طریق پوست نیز استفاده شود. این فناوری امکانات بیشتر از این در اختیار دانشمندان قرر داده است.
پروفسور جیانیو لی، دانشمند ارشد مک گیل، گفت: «با ادغام مواد و مهندسی زیست پزشکی، ما تاثیر گسترده فناوری چسب زیستی خود را در دستگاه های پوشیدنی، مدیریت زخم و پزشکی احیاکننده متصور هستیم». مقاله ای در مورد این تحقیق که همچنین شامل دانشمندانی از دانشگاه بریتیش کلمبیا و موسسه ETH زوریخ سوئیس است؛ اخیراً در مجله Science منتشر شده است.
منبع:science daily
مترجم: پریناز نصرتی