به گزارش سیناپرس اردبیل، یک مطالعه جدید به رهبری دانشگاه بن (آلمان) و دانشگاه سنت اندروز (اسکاتلند) این دیدگاه از جهان را به چالش می کشد.
نتایج نشان می‌دهد که کهکشان‌های کوتوله دومین خوشه کهکشانی نزدیک به زمین معروف به خوشه فورناکس عاری از چنین هاله‌های ماده تاریکی هستند. این مطالعه در مجله Monthly Notices of the Royal Astronomical Society منتشر شده است.
کهکشان های کوتوله کهکشان های کوچک و کم نوری هستند که معمولاً در خوشه های کهکشانی یا نزدیک کهکشان های بزرگتر یافت می شوند. به همین دلیل، آنها ممکن است تحت تأثیر اثرات گرانشی همراهان بزرگتر خود قرار گیرند.
النا آسنسیو، دکترای تخصصی، گفت: «ما یک روش نوآورانه برای آزمایش مدل استاندارد بر اساس میزان مختل شدن کهکشان‌های کوتوله توسط گرانش کهکشان‌های بزرگتر نزدیک معرفی می‌کنیم». خوشه Fornax دارای جمعیت غنی از کهکشان های کوتوله است. مشاهدات اخیر نشان می دهد که برخی از این کوتوله ها تحریف شده به نظر می رسند، گویی توسط محیط خوشه ای آشفته شده اند. نویسندگان سطح مورد انتظار آشفتگی کوتوله‌ها را که به ویژگی‌های درونی و فاصله آنها تا مرکز خوشه‌ای قدرتمند گرانشی بستگی دارد، تجزیه و تحلیل کردند.
کهکشان‌هایی با اندازه‌های بزرگ اما جرم‌های ستاره‌ای کم و کهکشان‌های نزدیک به مرکز خوشه راحت‌تر آشفته یا نابود می‌شوند. آنها نتایج را با سطح آشفتگی مشاهده‌شده‌شان از عکس‌های گرفته شده توسط تلسکوپ بررسی VLT رصدخانه جنوبی اروپا مقایسه کردند. از این، نویسندگان به این نتیجه رسیدند که، در مدل استاندارد، نمی‌توان مورفولوژی مشاهده‌شده کوتوله‌های فورناکس را به روشی خودسازگار توضیح داد. آنها تجزیه و تحلیل را با استفاده از دینامیک میلگرومین (MOND) تکرار کردند.
نظریه MOND به جای فرض کردن هاله‌های ماده تاریک در اطراف کهکشان‌ها، اصلاح دینامیک نیوتنی را پیشنهاد می‌کند که به موجب آن گرانش در رژیم شتاب‌های کم افزایش می‌یابد. دکتر Indranil Banik از دانشگاه سنت اندروز گفت: «ما مطمئن نبودیم که کهکشان‌های کوتوله بتوانند در محیط شدید یک خوشه کهکشانی در MOND زنده بمانند، زیرا در این مدل هاله‌های ماده تاریک محافظ وجود ندارد». اما نتایج ما یک توافق قابل توجه بین مشاهدات و انتظارات MOND برای سطح آشفتگی کوتوله‌های فورنکس را نشان می‌دهد.
آکو ونهولا از دانشگاه اولو (فنلاند) و استفن میسکه از رصدخانه جنوبی اروپا، نویسندگان مشترک این مقاله، می‌گویند: «این که می‌بینیم داده‌هایی که با تلسکوپ پیمایشی VLT به‌دست‌آورده‌ایم، اجازه چنین آزمایش کاملی از مدل‌های کیهان‌شناسی را می‌دهد، هیجان‌انگیز است». این اولین بار نیست که مطالعه‌ای که تأثیر ماده تاریک را بر دینامیک و تکامل کهکشان‌ها آزمایش می‌کند، به این نتیجه می‌رسد که رصدها زمانی بهتر توضیح داده می‌شوند که آنها توسط ماده تاریک احاطه نشده باشند.
پاول کروپا، عضو بخش تحقیقات بین رشته ای مدل سازی و ماده در دانشگاه، گفت: «زمان آن فرا رسیده است که منابع بیشتری را برای چنین تئوری های امیدوارکننده سرمایه گذاری کنیم».
منبع:phsy.org
مترجم: پریناز نصرتی