به گزارش سیناپرس اردبیل، فسیل‌های پلسیوسورهای کوچک، خزندگان دریایی گردن دراز از عصر دایناسورها، در یک سیستم رودخانه‌ای 100 میلیون ساله که اکنون صحرای مراکش است، پیدا شده‌اند.
این کشف نشان می‌دهد که برخی از گونه‌های پلسیوسار که جزو موجودات دریایی هستند، ممکن است در آبهای شیرین زندگی کرده باشند. Plesiosaurs که اولین بار در سال 1823 توسط شکارچی فسیل مری آنینگ پیدا شد، خزندگان ماقبل تاریخ با سرهای کوچک، گردن بلند و چهار باله بلند بودند.
اکنون، دانشمندان دانشگاه باث و دانشگاه پورتسموث در بریتانیا ، پلسیوسورهای کوچکی را از رودخانه‌ای در آفریقا گزارش کرده‌اند که در دوره کرتاسه زندگی میکرده اند. این فسیل‌ها شامل استخوان‌ها و دندان‌های بزرگسالان سه متری و استخوان بازوی نوزادی به طول 1.5 متر است. آنها اشاره می کنند که این موجودات به طور معمول در کنار قورباغه ها، کروکودیل ها، لاک پشت ها، ماهی ها و دایناسور آبزی عظیم اسپینوسوروس در آب شیرین زندگی و تغذیه می کردند.
این فسیل‌ها نشان می‌دهند که پلزیوسارها برای تحمل آب شیرین سازگار شده‌اند و احتمالاً زندگی خود را در آنجا سپری کردند. دکتر نیک لانگریچ، نویسنده مسئول در این زمینه، گفت: «چیزهای کشف شده خرد شده است، اما استخوان های جدا شده در واقع چیزهای زیادی در مورد اکوسیستم های باستانی و حیوانات موجود در آنها به ما می گویند».
احتمال این وجود دارد که پلسیوسارها بتوانند آب شیرین و شور را مانند برخی از نهنگ ها مانند نهنگ بلوگا تحمل کنند. حتی ممکن است که پلسیوسارها ساکنان دائمی رودخانه باشند. دکتر لانگریچ گفت: «ما واقعاً نمی دانیم که چرا پلسیوسارها در آب شیرین بوده اند. این کمی بحث برانگیز است». پلسیوسارها به خانواده Leptocleididae تعلق دارند؛ خانواده ای از پلسیوسارهای کوچک که اغلب در آب های شور یا شیرین در جاهای دیگر انگلستان، آفریقا و استرالیا یافت می شوند. و دیگرپلسیوسارها ، از جمله سموسارهای گردن دراز، در آبهای شور یا شیرین در آمریکای شمالی و چین ظاهر می شوند. پلسیوسورها گروهی متنوع و سازگار بودند و بیش از 100 میلیون سال وجود داشتند.
جورجینا بانکر، نویسنده اصلی این پروژه گفت: «دیدن مسیری که این پروژه در آن پیش رفته است واقعاً جالب بود. این مطالعه در ابتدا به عنوان یک پروژه کارشناسی شامل یک استخوان منفرد آغاز شد، اما با گذشت زمان، فسیل‌های پلسیوسور بیشتری پیدا شدند و به آرامی تصویر واضح‌تری از حیوان را ارائه کردند». کشف جدید همچنین تنوع کرتاسه مراکش را گسترش می دهد.
دیو مارتیل، یکی از نویسندگان این کتاب، گفت: «آنچه که مرا شگفت زده می کند این است که رودخانه باستانی مراکش حاوی گوشتخواران زیادی بود که همگی در کنار یکدیگر زندگی می کردند. سوابق فسیلی همچنین حاکی از آن است که پس از تقریباً صد و پنجاه میلیون سال، آخرین پلسیوسورها سرانجام همزمان با دایناسورها، یعنی 66 میلیون سال پیش، از بین رفتند».
منبع:science daily
مترجم: پریناز نصرتی