گزارش سیناپرس اردبیل، در میان بسیاری از عملکردهایی که توسط عضلات اسکلتی انجام می شود، حفظ وضعیت بدن یکی از جنبه های ضروری است که به ما امکان می دهد در برابر نیروی گرانش حرکت کنیم. اما زمانی که این ماهیچه‌ها گرانش را برای مدت طولانی تجربه نکنند، مثلاً در طول سفر فضایی، می‌توانند شروع به آتروفی کنند که منجر به تغییر در ساختار و ویژگی‌های آنها می‌شود.
فضانوردان ملزم به استفاده از تردمیل، ارگومتر دوچرخه و تجهیزات تمرین مقاومتی برای مقابله با اثر کاهش گرانش بر روی سیستم عصبی عضلانی و محافظت از سلامت فیزیکی خود هستند. با این حال، این اقدامات متقابل مبتنی بر ورزش همیشه در جلوگیری از برخی تغییرات عصبی عضلانی ناخواسته موثر نیستند.
محققان دانشگاه دوشیشا چگونگی واکنش‌های مورفولوژیکی، عملکردی و متابولیکی سیستم عصبی عضلانی را به کاهش فعالیت‌های ضد گرانشی بررسی کردند. آنها ابتدا مدل های شبیه سازی انسان و جوندگان را بررسی کردند و همچنین مشاهده کردند که چگونه فعالیت نورون حرکتی آوران و وابران خواص عصبی-عضلانی را تنظیم می کند.
بررسی آنها نشان می دهد که فعالیت عصبی آوران نقش کلیدی در تنظیم خواص عضلانی و فعالیت مغز ایفا می کند. مهار فعالیت‌های عضلانی ضد گرانشی منجر به بازسازی واحدهای ساختاری ماهیچه‌ها می‌شود و در نتیجه تعداد آنها کاهش می‌یابد و باعث کاهش بیشتر در رشد نیرو می‌شود و در نهایت منجر به آتروفی عضلانی می‌شود.
این تحقیق نشان داد که قرار گرفتن در محیط های کم جاذبه نه تنها بر عضلات، بلکه بر اعصاب نیز تأثیر می گذارد. هنگامی که فضانوردان به مدت شش ماه یا بیشتر در معرض یک محیط ریزگرانشی قرار می گیرند، باید تمرینات ورزشی را فراموش نکنند. به همین منظور یک برنامه ورزشی توسط دانشمندان برای فضانوردان طراحی شده است که تا حد ممکن آتروفی عضلانی را به حداقل برساند.
منبع: engineering and technology
مترجم: پریناز نصرتی