بررسی ساختار آنتی بادی ها، کلید درمان سرطان
به گزارش سیناپرس، محققان دانشگاه ساوتهمپتون به بینش بی سابقه ای درباره خواص کلیدی یک آنتی بادی مورد نیاز برای مبارزه با سرطان دست یافته اند. این مطالعه نشان داد که چگونه تغییر انعطاف پذیری آنتی بادی می تواند منجر به تحریک پاسخ ایمنی قوی تری شود.
دانشمندان بر این باورند که یافته های آنها می تواند راه را برای بهبود داروهای آنتی بادی که سرطان و سایر بیماری های خود ایمنی را هدف قرار می دهند، هموار کند.
محققان برای این مطالعه، داروهای آنتی بادی را که گیرنده CD40 را به منظور درمان سرطان هدف قرار می دهند، بررسی کردند. به گزارش سیناپرس، توسعه بالینی به دلیل عدم وجود اطلاعات نسبت به چگونگی تحریک گیرنده ها به سطح مناسب با مشکل مواجه شده است. مشکل این است که اگر آنتی بادی ها بیش از حد فعال باشند می توانند سمی شوند.
تحقیقات قبلی محققان ساوتهمپتون نشان داده است که نوع خاصی از آنتی بادی به نام IgG2 به طور منحصر به فردی به عنوان الگوی مداخله دارویی مناسب است، زیرا نسبت به سایر انواع آنتی بادی فعال تر است. هرچند، دلیل فعال تر بودن آن مشخص نشده بود.
با این حال، آنچه شناخته شده بود این است که ساختار بین بازوهای آنتی بادی، یا به اصطلاح لولا، در طول زمان تغییر می کند. به گزارش سیناپرس، تحقیق اخیر، از این ویژگی لولا استفاده می کند و نحوه عملکرد آن را توضیح می دهد. محققان این فرآیند را سوئیچینگ دی سولفید نامیده اند.
تیم تحقیقاتی در مطالعه خود، اثر تغییر لولا را بررسی و از ترکیبی از سنجش های فعالیت بیولوژیکی، زیست شناسی ساختاری و شیمی محاسباتی برای تحلیل چگونگی تغییر ساختار و فعالیت آنتی بادی استفاده کرد. بدین وسیله، محققان نشان دادند که آنتی بادی های فشرده تر و سفت تر نسبت به همتایان انعطاف پذیر خود فعال تر هستند.
محققان اظهار داشته اند، یافته های ما می تواند پیامدهای گسترده تری داشته باشد، زیرا ممکن است وسیله ای بسیار کنترل شده برای تولید آنتی بادی ها به منظور استفاده بالینی در داروهای آنتی بادی تحریک کننده ایمنی در آینده باشد.
به گزارش سیناپرس، این یافته های تحقیقاتی ارزشمند در مجله Science Immunology منتشر شده اند.
ترجمه: سنا دلفیه
