ناقل شپشها به پستانداران شناسایی شد
به گزارش سیناپرس اردبیل، شپش ها انگل خارجی، دایمی و اجباری هستند. شپش ها به غیر از بدن پستانداران و پرندگان در جاهای دیگر نمی توانند زندگی کنند.
کوین جانسون زیستشناس در دانشگاه ایلینوی و همکاران پس از بررسی ژنوم شپش پستانداران به این نتیجه رسیدند که این انگل به اجداد فیلها سرایت کرده و تا به امروز ادامه دارد. زمانی که فوکها دهها میلیون سال پیش برای زندگی در اقیانوس سازگار شدند، شپشها با آنها سازگار شده و تبدیل به تنها حشره واقعاً دریایی شدند.
برت بوید، زیستشناس در دانشگاه ویرجینیا کامنولث در ریچموند، میگوید: «شپشها میتوانند به طور کاملاً پیچیده با میزبان خود تکامل یابند». اما شپش ها توانایی خارقالعادهای برای تعویض میزبان در مواقعی که فرصت بهینه پیش آمد، دارند. جانسون و همکارانش پس از بررسی دادههای ژنتیکی از 33 گونه شپش از تمام گروههای اصلی پستانداران، به این نتیجه رسیدند که شپشها از زمانی که برای اولین بار پستانداران را انگلی کردهاند، حداقل 15 بار بین میزبانهای پستانداران جابجا شدهاند.
وینسنت اسمیت، محقق انفورماتیک تنوع زیستی در موزه تاریخ طبیعی لندن، میگوید: «تنها بهدست آوردن شپش از طیف وسیعی از گونههای میزبان برای استخراج DNA آنها یک چالش لجستیکی است». اسمیت میگوید زیستشناسان اوایل قرن بیستم از شپش برای آزمایش ایدههای خود در مورد تکامل مشترک، تکامل در هم تنیده دو یا چند گونه استفاده کردند. او فکر می کند که مطالعه جدید ممکن است زیست شناسان علاقه مند به این موضوعات تکاملی گسترده را وسوسه کند تا نگاهی تازه به شپش داشته باشند. شپش ها همچنین میتوانند بینشهای مهمی در مورد تغییر میزبان ارائه دهند.
جانسون میگوید، هر چیزی که به ما درک عمیقتری از مکانیک این فرآیند بدهد، ممکن است چگونگی به حداقل رساندن شانس انتقال میزبان بیماریهای جدید به انسان را روشن کند. یکی از دلایلی که شپشهای مکنده خون میتوانند روی پستانداران زنده بمانند این است که حشرات انگلی، باکتریهای همزیست را حمل میکنند که ویتامینهای B را برای آنها فراهم میکند. این ویتامینها به راحتی نمیتوانند از خون پستانداران به دست آیند. با این حال، همانطور که شپش می تواند بین میزبان های پستانداران جابجا شود، به نظر می رسد که باکتری ها می توانند بین میزبان های شپش جابه جا شوند.
منبع: nature news
مترجم: پریناز نصرتی