به گزارش سیناپرس اردبیل، و به نقل از اسپیس، "دن ورتیمر"(Dan Werthimer)، محقق جستجو برای هوش فرازمینی(SETI) در دانشگاه برکلی، کالیفرنیا و یکی از نویسندگان پروژه‌ی تحقیقاتی که برای اولین بار این سیگنال‌ها را مشاهده کرد، به لایو ساینس گفت که سیگنال‌های رادیویی باند باریکی که او و همکارانش یافته‌اند ناشی از تداخل رادیویی(انسانی) هستند و از فعالیت موجودات فرازمینی نشات نمی‌گیرند.
منابع طبیعی معمولا سیگنال‌های رادیویی باند باریک تولید نمی‌کنند. دانشمندان با استفاده از بزرگترین تلسکوپ رادیویی جهان که یک تلسکوپ رادیویی کروی با دیافراگم پانصد متری موسوم به "فست"(FAST) و با نام مستعار "چشم آسمان" است، سه مورد از این سیگنال‌ها را که ظاهراً از فضا آمده بودند، در سال‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۲ دریافت کردند. تلسکوپ "چشم آسمان" در حال اسکن اولیه سیارات فراخورشیدی است تا برای برای کاوش پنج ساله آسمان در آینده آماده شود.
خبر کشف سیگنال‌هایی که ممکن است از یک تمدن بیگانه نشات گرفته باشد برای اولین بار در گزارشی در روز سه‌شنبه(۱۴ ژوئن) در روزنامه رسمی وزارت علوم و فناوری چین منتشر شد که حاوی ادعاهای محققان مبنی بر کشف چندین مورد از نشانه‌های احتمالی فناوری و تمدن‌های فرازمینی خارج از زمین توسط این تیم بود.
یکی از مقامات تلسکوپ "فست" که مستقیماً در این تحقیق شرکت نداشت نیز گفت اینکه این سیگنال‌ها منشا فرازمینی داشته باشند، محتمل است.
این ادعاها به سرعت در فضای مجازی پخش شد و در رسانه‌های دولتی چین و پلتفرم رسانه اجتماعی چینی "ویبو"(Weibo) پیش از اعلام شدن توسط مطبوعات بین‌المللی منتشر شد. اما به گفته‌ی "ورتیمر"، اگرچه این سیگنال‌ها مصنوعی هستند، اما قریب به یقین از فعالیت انسان‌ها و نه بیگانگان نشات گرفته‌اند.
"ورتیمر" به لایو ساینس گفت: مشکل ما در این مورد خاص، این است که ما به دنبال سیگنال‌هایی از موجودات فرازمینی هستیم، اما چیزی که می‌یابیم هزاران سیگنال از زمینی‌ها است. آنها سیگنال‌های بسیار ضعیفی هستند، اما گیرنده‌های برودتی روی تلسکوپ‌ها بسیار حساس هستند و می‌توانند سیگنال‌های تلفن‌های همراه، تلویزیون، رادار و ماهواره‌ها را دریافت کنند و هر روز نیز ماهواره‌های آسمان بیشتر می‌شوند. اگر شما در این حوزه جدید باشید و همه موارد مختلفی را که ممکن است در داده‌های شما تداخل ایجاد کنند، نشناسید، آن گاه به راحتی هیجان‌زده می‌شوید.
به رغم این هیجان‌زدگی، همکاران چینی "ورتیمر" با احتیاط در مورد یافته‌های خود اظهار نظر کردند و بر احتمال زمینی بودن سیگنال‌ها تاکید کردند.
"ژانگ تونجی"(Zhang Tongjie)، دانشمند ارشد گروه تحقیقاتی تمدن فرازمینی چین در دانشگاه پکن، در این گزارش گفت: اینها چندین سیگنال الکترومغناطیسی باند باریک هستند که با سیگنال‌های یافت شده قبلی تفاوت دارند و تیم در حال انجام بررسی‌های بیشتر است. احتمال اینکه این سیگنال مشکوک نوعی تداخل رادیویی باشد نیز بسیار زیاد است و این موضوع باید تایید یا رد شود.
هشدار کاذب اخیر، یکی از چندین موردی است که در آن دانشمندانی که در جستجوی بیگانگان هستند، توسط سیگنال‌های ناشی از فعالیت‌های انسانی گمراه شده‌اند. در سال ۲۰۱۹، اخترشناسان سیگنالی را مشاهده کردند که از "پروکسیما قنطورس"(Proxima Centauri) به زمین می‌رسید. "پروکسیما قنطورس" نزدیکترین منظومه ستاره‌ای به خورشید ما است و دستکم یک سیاره بالقوه قابل سکونت را در خود جای داده است. این سیگنال یک موج رادیویی باند باریک بود که به طور معمول با اشیاء ساخته شده توسط انسان‌ها ارتباط دارد و این موضوع دانشمندان را به سمت این احتمال هیجان‌انگیز که سیگنال به دست آمده از فناوری بیگانگان نشات گرفته است، سوق داد. با این حال، مطالعاتی که دو سال بعد منتشر شد، نشان داد که این سیگنال به احتمال زیاد توسط تجهیزات انسانی با عملکرد نادرست تولید شده است. به طور مشابه، مشخص شد مجموعه‌ای از سیگنال‌هایی که زمانی گمان می‌رفت از سوی بیگانگان آمده باشند و طی سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۴ شناسایی شده بودند، در واقع توسط دانشمندانی که ناهارشان را در مایکروویو گرم می‌کردند، ایجاد شده بود.
"ورتیمر" با اشاره به این اتفاق گفت: بسیاری از ستاره شناسان بسیار ماهر به آن نگاه کردند و ما برای مدت طولانی نمی‌توانستیم بفهمیم که چیست. بالاخره، یک نفر متوجه شد که این سیگنال‌ها در وقت ناهار پدید می‌آیند.
تداخل رادیویی برای تلسکوپی مانند "فست" مشکل بزرگی است. این دیش که قطر آن ۱۶۰۰ فوت(۵۰۰ متر) است به اندازه کافی قدرتمند است تا دستگاه‌های رادیویی مانند دستگاه‌های رادیویی روی زمین را تشخیص دهد و داده‌هایی که به دست می‌آورد حاوی کمتر از ۴۰ میلیارد مشاهده در ثانیه است. "ورتیمر" به نشریه فیوچریزم گفت: در این شرایط، به دست آوردن یک مثبت کاذب بسیار شبیه به شیر یا خط انداختن برای رسیدن به ۲۰ "شیر" پشت سر هم است. دستیابی به آن ممکن است به خودی خود یک نتیجه قابل توجه به نظر برسد، اما نه زمانی که سکه را تریلیون‌ها بار یا بیشتر به هوا انداخته باشید. هر چه یک تیم تحقیقاتی سابقه کار کمتری با یک تلسکوپ رادیویی خاص داشته باشد، احتمال اینکه اثر تداخل را مشاهده نکنند بیشتر است. به گفته "ورتیمر"، گیرنده تلسکوپ "فست" می‌تواند به طور همزمان ۱۹ مکان مختلف در آسمان را رصد کند. اگر تداخل در هر ۱۹ مورد مشاهده شود، دانشمندان آن را در نظر نمی‌گیرند، اما اگر تداخل فقط در یک مورد ظاهر شود، حتی محققان با تجربه نیز ممکن است گمراه شوند.
"ورتیمر" می‌گوید، با افزایش روزافزون ماهواره‌هایی که بالای سر ما در حال گردش هستند، این مشکل بدتر خواهد شد.
او افزود: ۱۰۰ سال پیش، ما واقعاً نمی‌دانستیم چگونه جستجو برای هوش فرازمینی را انجام دهیم. در ۱۰۰ سال آینده، فکر نمی‌کنم بتوانیم آن را از روی زمین انجام دهیم. این ممکن است یک پنجره زمانی منحصر به فرد در تاریخ ما باشد که در آن می‌توانیم جستجوهای بسیار خوبی انجام دهیم، در زمانی که همه باندهای رادیویی توسط سیگنال‌های خودمان مختل نمی‌شوند.
ورتیمر گفت: همچنین این احتمال وجود دارد که بیگانگان سیگنال‌هایی را برای ما ارسال کنند که به صورت امواج رادیویی کدگذاری نشوند و بلکه به روش‌هایی کدگذاری شوند که ما هنوز فناوری مورد نیاز برای درک آن را توسعه نداده‌ایم. تعجب نمی‌کنم اگر ما در مسیر اشتباهی قرار داشته باشیم. اگر به تاریخچه جستجوی حیات بیگانه نگاه کنید، ایده‌های اولیه ارائه شده حدود ۲۰۰ سال پیش مواردی چون "بیایید چند آتش سوزی بزرگ روی زمین ایجاد کنیم" یا "بیایید آینه‌هایی که نور خورشید را به مریخی‌ها منعکس می‌کنند داشته باشیم" یا "بیایید مثلث‌های قائم الزاویه چند مایلی بسازیم تا به بیگانگان نشان دهیم که در مورد قضیه فیثاغورث می‌دانیم" بوده است. و اکنون به گذشته نگاه می‌کنیم و می‌گوییم آن افراد احمق بوده‌اند. "بنابراین، شاید ۲۰۰ سال بعد مردم به ما نگاه کنند و بپرسند که چرا ما از ارتباطات زیرفضایی استفاده نکرده‌ایم؟
به رغم رسیدن به این پاسخ ناامید کننده که احتمالا سیگنال‌های کشف شده منشا زمینی دارند، ستاره‌شناسان "جستجو برای هوش فرازمینی" هنوز نسبتاً مطمئن هستند که ما در جهان تنها نیستیم.
"ورتیمر" افزود: من فکر می‌کنم خیلی عجیب است اگر ما در این جهان تنها باشیم. اگر به اعداد نگاه کنید، یک تریلیون سیاره در کهکشان وجود دارد یعنی پنج برابر بیشتر از ستاره‌ها. بسیاری از آنها سیارات کوچکی مانند زمین هستند. بسیاری از آنها دارای آب مایع هستند، بنابراین حیات هوشمند، اگرچه به اندازه حیات باکتریایی رایج نیست اما هنوز هم می‌تواند نسبتاً رایج باشد. شاید آنها نمی‌خواهند با تمدن‌های بدوی مانند ما که هنوز همدیگر را می‌کشیم ارتباط برقرار کنند. یا شاید آنها کمی از فناوری و توسعه خسته شده‌اند و علاقه بیشتری به موسیقی و شعر دارند.
منبع: ایسنا