تفاوت‌های کلیدی بین تنهایی اجتماعی و عاطفی

به گزارش سیناپرس اردبیل، تحقیقات جدید نشان می‌دهد که تنهایی اجتماعی و احساس تنهایی دارای عوامل خطر مشترک و منحصربه‌فردی هستند. تنهایی یک تجربه ناخوشایند است که در آن فرد کمبود رابطه را درک می کندیعنی فرد احساس مینماید که کیفیت یا تعداد روابط او رضایت بخش نیست.
 گفته شده است که تنهایی دارای ابعاد متعددی از جمله ابعاد اجتماعی و عاطفی است. افرادی که تنهایی اجتماعی را تجربه می‌کنند، احساس می‌کنند که بخشی از گروهی نیستند که علایقشان را به اشتراک بگذارند و به آنها تعلق ندارند.  کسانی که تنهایی عاطفی را تجربه می کنند احساس می کنند که صمیمیت ندارند.  به عنوان مثال، اگرچه بسیاری از مجردها تمایل به شادی و رضایت از زندگی دارند، به دلیل تنهایی عاطفی زیاد از زندگی ناراضی میباشند.

عوامل خطر برای این دو نوع تنهایی چیست؟

اجازه دهید دو نوع تنهایی را با دقت بیشتری مورد مطالعه قرار بدهیم. تنهایی عاطفی: یک احساس ناخوشایند ناشی از این تصور که فرد یک "رابطه دلبستگی صمیمی" را از دست داده است یا اینکه رابطه موجود ناکافی است.  تنهایی عاطفی یک تجربه بسیار رایج در افرادی است که اخیراً طلاق گرفته اند یا بیوه شده اند. تنهایی اجتماعی: احساس ناخوشایندی که ناشی از درک عدم تعلق یا عدم ادغام اجتماعی است.  افرادی که احتمال بیشتری دارد که دچار تجربه تنهایی اجتماعی شوند، افرادی هستند که به مدرسه یا شغل جدید نقل مکان کرده اند یا به کشور جدیدی مهاجرت کرده اند.  

نتیجه:

با وجود خطرات ناشی از این احساس،کمک به افراد در هر سنی برای ارتباط با دیگران امری ضروری است. رعایت رژیم غذایی،ورزش کردن و کاهش مصرف مواد و الکل،باعث بهبودی سلامت می‌شود. 

منبع:PSYCHOLOGY NEWS 
مترجم: پریناز نصرتی