به گزارش سیناپرس اردبیل، دنیسووا ها (Denisovans) شاخه ای منقرض شده از شجره خانواده انسان محسوب می شوند که برای اولین بار کمی بیش از یک دهه پیش شناسایی شدند. این گونه منقرض شده انسانی به همراه با نئاندرتال ها، نزدیک ترین خویشاوندان شناخته شده انسان مدرن هستند. تجزیه و تحلیل دی ان ای استخراج شده از فسیل های انسان دنیسووا نشان می‌دهد که این انسان ها ممکن است زمانی در سراسر قاره آسیا، جزایر جنوب شرقی آسیا و اقیانوسیه پراکنده بوده و حداقل دو گروه متمایز از دنیسوواها با اجداد انسان های امروزی در آمیخته اند.
تا به حال، دانشمندان تنها تعداد معدودی فسیل این گونه منقرض شده را کشف کرده بودند. گزارش های رسمی نشان می دهد که پنج مورد فسیل این انسان در غار دنیسوا در سیبری و یک مورد در چین پیدا شده است.
به تازگی محققان سه فسیل دیگر از این گونه انسانی را در غار دنیسووا کشف کرده اند. باستان شناسان تخمین زدند که آنها حدود ۲۰۰ هزارسال قدمت دارند که این موضوع، فسیل های فوق را به قدیمی ترین نمونه شناخته شده تبدیل می کند. پیش از این، اولین نمونه های شناخته شده انسان دنیسووا حدود ۱۲۲ هزار تا ۱۹۴ هزار سال قدمت داشتند.
در اینمطالعه جدید، محققان ۳۷۹۱ قطعه ضایعات استخوانی از غار دنیسووا را بررسی کردند. آنها بر اساس تحقیقات قبلی دی ان ای روی این انسان منقرض شده، به دنبال پروتئین هایی بودند که نشان دهنده تعلق این استخوان ها به انسان دنیسووا بود.
در میان این یافته ها، دانشمندان پنج استخوان انسان را شناسایی کردند که چهار مورد از آنها حاوی دی ان ای کافی برای بررسی بود که مطالعات انجام شده نشان داد یکی از این انسان ها نئاندرتال و سه نفر دیگر دنیسووا بودند.
کاترینا دوکا، نویسنده ارشد این مطالعه و باستان شناس دانشگاه وین در اتریش گفت: ما بسیار هیجان زده هستیم که سه استخوان دنیسووای جدید را در میان قدیمی ترین لایه های غار دنیسووا شناسایی کردیم. ما به طور خاص این لایه‌ها را هدف قرار دادیم که قبلاً فسیل‌های انسانی دیگری در آنها یافت نشده بود و استراتژی ما جواب داد.
محققان سن این فسیل‌های دنیسووان را بر اساس لایه‌ای از زمین که آثار فوق در آن کشف شده بودند، تخمین زدند. این لایه همچنین حاوی مجموعه ای از مصنوعات سنگی و بقایای حیوانات بود که ممکن است به عنوان سرنخ های باستان شناسی در مورد زندگی و رفتار دنیسوواها عمل کند. پیش از این، فسیل های مشابه تنها در لایه هایی بدون چنین شواهد باستان شناسی یا در لایه‌هایی که ممکن بود حاوی آثار مرتبط با نئاندرتال ها نیز باشند، یافت می شد.
دوکا در این رابطه گفت: این اولین باری است که می توانیم مطمئن شویم که بقایای استخوانی فسیل شپه به طور خاص به دنیسوواها تعلق دارد.
یافته‌های جدید نشان می دهد این انسان ها در زمانی زندگی می کردند که طبق تحقیقات قبلی، آب و هوای سیبری گرم و پوشیده از جنگل‌های پهن برگ و استپ‌های باز بود . بقایای استخوان حیوانات کشف شده نیز نشان می دهد که دنیسوواها احتمالاً از آهو، غزال، اسب، گاومیش کوهان دار و کرگدن پشمالو تغذیه می کردند.
به گفته باستان شناسان، می توان استنباط کرد که دنیسوواها به خوبی با محیط خود سازگار بوده و از هر منبعی که در دسترس بودند استفاده می کردند.
مطالعات جدید نشان می دهد که دنیسوواها تنها ساکنان غارهای منطقه در این زمان نبوده و استخوان‌های گوشتخوارانی مانند گرگ ها و سگ های وحشی نشان می دهند که دنیسوواها احتمالا به طور فعال با این شکارچیان بر سر طعمه و شاید تصرف خود غار رقابت کرده باشند.
شرح کامل این پژوهش و یافته های به دست امده از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Nature Ecology & Evolution منتشر شده است.
مترجم: دکتر احسان محمدحسینی – باستان شناس
منبع:
https://www.livescience.com/oldest-denisovan-fossils-in-siberian-cave