به گزارش سیناپرس، شواهد باستان شناسی نشان می دهد اولین غذای پخته شده در جهان، ماهی آب شیرین بود. بر این اساس باستان شناسان اعلام کردند که دندان های دو گونه ماهی از خانواده کپور در محلی در نزدیکی رودخانه اردن پیدا شده است که نشان دهنده اولین شواهد پخت و پز توسط اجداد انسان در ۷۸۰ هزار سال پیش است.
این موضوع دارای اهمیت بسیار زیادی است، زیرا پیش از این بقایای زغال شده سبزیجات ریشه دار وحشی نشاسته‌ای در غاری در آفریقای جنوبی به عنوان اولین شواهد پخت غذا با آتش محسوب می شد که قدمت آن به حدود ۱۷۰ هزار سال پیش می رسد.
ایریت زوهار، محقق موزه تاریخ طبیعی اشتاین هارت و متصدی مجموعه های بیولوژیکی در کالج آکادمیک اورانیم که سرپرستی مطالعات فوق را بر عهده داشت، در این رابطه گفت: دندان های ماهی یافت شده در مطالعات جدید باستان شناسی،قدمت آشپزی را بیش از ۶۰۰ هزار سال به عقب می برد.
یافته های فوق همچنین به این معنی است که عنوان اولین آشپزهای جهان به انسان های راست قامت یا همان هومو ارکتوس ها می رسد که هزاران سال پیش از انسان هوشمند شروع به آشپزی و پخت غذا کرده بودند.
به گزارش سیناپرس، محققان در این رابطه گفتند: مکان، الگوهای توزیع و وضعیت ماهی در این محوطه باستانی به نام Gesher Benot Ya'aqov باقی مانده است. در این محل، شواهد متعددی مبنی بر پخته شدن و مصرف ماهی وجود دارد.
گفتنی است انسان های راست قامت یکی از اجداد منقرض شده ما محسوب می شوند که بین ۱ میلیون و ۸۰۰ هزار تا ۲۵۰ هزار سال پیش در آفریقا و اوراسیا زندگی می کردند. شواهد جدید باستان شناسی نشان می دهد این انسان ها آتش را در حدود ۱ میلیون و ۷۰۰ هزار تا ۸۰۰ هزار سال پیش مهار کرده و مورد استفاده قرار دادند.
این موضوع در حالی است که انسان هوشمند یا هومو ساپینس حدود ۲۰۰ هزار سال پیش ظهور کرد. باستان شناسان در سال ۲۰۰۴ و بر اساس قطعات سوخته سنگ چخماق، چوب و سایر مواد، محوطه باستانی Gesher Benet Ya'aqov را به عنوان مکانی که انسان های اولیه در آن آتش را کنترل می کردند، شناسایی کردند.
به گزارش سیناپرس، طی مطالعات جدید، زوهار و همکارانش بیش از ۳۹ هزار قطعه بقایای ماهی از چندین لایه باستان شناسی را با شواهدی از پخت آن ها توسط آتش کنترل شده تجزیه و تحلیل کرده و دریافتند که دو گونه ماهی بیشتر از سایر آبزیان مورد استفاده قرار داشته و پخته شده اند.
تجزیه و تحلیل باستان شناسان نشان داد: ۹۹ درصد از بقایای این ماهی ها، دندان بوده و همه آنها در در محلی که احتمالا یک اجاق خوراک پزی بوده پیدا شده اند. دانشمندان معتقدند فقدان استخوان این ماهی می تواند نشان دهنده پختن آن با حرارت کنترل شده برای مدت طولانی باشد.
مطالعات بعدی انجام شده و بررسی بقایای این ماهی ها با کمک تکنیکی به نام پراش پودر اشعه ایکس روی دندان ها در موزه ملی تاریخ لندن نشان داد که آن ها نسوخته اند، بلکه در حرارت متوسط و در دمای کمتر از ۵۰۰ درجه سانتی گراد پخته شده اند. به گزارش سیناپرس، باید توجه داشت هنگامی که ماهی در دمای بین ۲۰۰ تا ۵۰۰ درجه سانتیگراد پخته می شود، استخوان ها نرم و متلاشی شده اما دندان ها حفظ می شوند.
نکته جالب توجه این است که هر دو گونه ماهی های فوق هنوز در حوضه رودخانه اردن و دریاچه Kinneret، که دریای جلیل نیز نامیده می‌شود، یافت می‌شوند، اما اندازه آن ها نسبت به دوران باستانی بسیار کوچک تر شده است.
به گزارش سیناپرس، یافته‌های این مطالعه بر نقش زیستگاه های تالابی در ارائه یک منبع غذایی پایدار در طول سال تاکید می کند که دانشمندان معتقدند م ی‌تواند نقش مهمی در مهاجرت اجداد انسان به سراسر آسیا داشته باشد.
شرح کامل این پژوهش در آخرین شماره مجله تخصصی Nature Ecology منتشر شد.
مترجم: احسان محمدحسینی