به گزارش سیناپرس، محققان این مطالعه می گویند کار آنها راه های بیشتری را برای توسعه درمان های دارویی آینده با هدف قرار دادن تعداد زیادی از افرادی که قادر به تحمل درمان های آپنه خواب فعلی نیستند، باز می کند.
آپنه انسدادی خواب (OSA) وضعیتی است که در آن ماهیچه های گلو به طور متناوب فرو می ریزند و راه تنفسی را در طول خواب مسدود کرده و باعث توقف تنفس و محرومیت مغز از اکسیژن یا هیپوکسی می شود. علاوه بر ایجاد خواب بی کیفیت در شب و خواب آلودگی در طول روز، مطالعه ای از دانشگاه کوئینزلند اخیراً ارتباط بین آپنه انسدادی خواب و افزایش خطر ابتلا به زوال عقل را نشان داد. هنگامی که محققان هیپوکسی را در موش ها القا کردند، دریافتند که این عامل باعث همان انحطاط انتخابی نورون ها می شود که مشخصاً در زوال عقل می میرند.
درمان استاندارد طلایی فعلی برای آپنه انسدادی خواب یک دستگاه فشار مثبت مداوم مجاری تنفسی (CPAP) است که مجرای هوا را در طول خواب باز نگه می دارد و به مغز اکسیژن رسانی می کند.
در واقع، محققان دانشگاه کوئینزلند اکنون ماشین های مجرای هوایی را برای کمک به بیماران مسن آپنه انسدادی خواب توصیه می کنند. اما دکتر توماس آلتری (Thomas Altree) محقق ارشد این مطالعه خاطرنشان کرد که این دستگاه ها این واقعیت را بررسی نمی کند که چه دلایل مختلفی برای آپنه خواب وجود دارد و بسیاری از مردم نمی توانند این دستگاه را در طولانی مدت تحمل کنند، بنابراین مهم است که راه های دیگری کشف شوند.
آلتری گفت: تحقیقات اخیر نشان داده است که ترکیبی از داروهای ربوکستین و اکسی بوتینین که هر دو قبلاً برای بیماری های غیرمرتبط استفاده می شدند، می تواند درمان مؤثری برای آپنه انسدادی خواب باشد اما می تواند عوارض جانبی ایجاد کند. او افزود، ما می خواستیم ببینیم که آیا ریبوکستین به تنهایی می تواند مؤثر باشد و دقیقاً چگونگی تغییر تنفس در طول خواب را ارزیابی کنیم.
این تیم یک کارآزمایی کنترل شده با دارونما را با ۱۶ نفر که آپنه انسدادی خواب داشتند، انجام دادند. محققان دوزهای منفرد ربوکستین را در مقایسه با ترکیبی از ربوکستین و اکسی بوتینین یا دارونما آزمایش کردند. یافته های پژوهشگران شواهدی را نشان می دهد که ربوکستین که برای درمان درمان افسردگی استفاده می شود به تنهایی شدت آپنه انسدادی خواب را کاهش داده و بینش بیشتری در مورد نقش مهارکننده های بازجذب نوراپی بر ثبات مجاری تنفسی فوقانی ارائه می دهد.
به گزارش سیناپرس، آلتری در پایان گفت: ما دریافتیم که این دارو تعداد دفعات آپنه خواب را کاهش داده و سطح اکسیژن را بهبود می بخشد، در حالی که افزودن اکسی بوتینین باعث بهبود اضافی نمی شود. به گفته او، ما همچنین از یک روش محاسباتی پیشرفته برای تعیین اینکه چگونه دارو تنفس را در طول خواب تثبیت می کند، استفاده کردیم که به ما امکان می دهد تشخیص دهیم کدام بیماران ممکن است در آینده بیشتر از این دارو سود ببرند.
شرح کامل این پژوهش و یافته های آن در آخرین شماره مجله تخصصی Clinical Sleep Medicine منتشر شده است.
مترجم: مهنوش فلاحی پناه