«گیلز هریسون»، محقق اصلی این آزمایش و استاد فیزیک اتمسفر در بخش هواشناسی دانشگاه ریدینگ توضیح می‌دهد:
«بار الکتریکی می‌تواند باعث کند شدن تبخیر شود یا حتی باعث انفجار قطرات شود، زیرا نیروی الکتریکی روی آن‌ها از کشش سطحی که آن‌ها را در کنار یکدیگر نگه می‌دارد، فراتر می‌رود.»
کمک به بارش باران با بارور کردن ابرها
هریسون و همکارانش معتقد هستند که دادن بار الکتریکی به ابر می‌تواند به چسبیدن قطرات به یکدیگر و انباشته‌شدن وزن آن‌ها کمک کند، زیرا قطرات ابر بزرگ‌تر از قطرات مه هستند و بنابراین احتمال برخورد آن‌ها با یکدیگر بیشتر است. آن‌ها با استفاده از پهپاد، بارهای مثبت و منفی را به ابرها منتقل کردند و متوجه شدند زمانی که بار مثبت یا منفی آزاد شود، قطرات آب بیشتری در مه تشکیل می‌شود.
این تحقیق می‌تواند در آینده به انتشار باران در مناطق خشک جهان مانند خاورمیانه و شمال آفریقا از طریق ابرها کمک کند.
ماده‌ای به نام یدید نقره با فرمول شیمیایی AgI معمولا در فرآیندهای باروری ابرها برای کمک به رشد بلورهای یخ و ایجاد باران استفاده می‌شود. مقادیر کم یدید نقره به‌طور طبیعی در محیط یافت می‌شود هیچ تاثیر منفی روی موجودات زنده ندارد.
بارورسازی ابرها سابقه طولانی دارد و اولین موارد آن به سال 1946 باز‌می‌گردد. همچنین بیش از 50 برنامه توسط اداره ملی اقیانوسی و جوی (NOAA) شناسایی شده که فعالیت‌های بارورسازی ابرها در ایالات متحده را از سال 2000 پیگیری می‌کند. این طرح‌ها پول نقد زیادی از دولت دریافت می‌کنند، به‌طوری که ایالت یوتا سالانه بیشتر از 700 هزار دلار برای یکی از بزرگ‌ترین طرح‌های باروری ابرها در ایالات متحده هزینه می‌کند.
با این حال، آزمایش جدید جایگزینی برای باوررسازی ابرها ارائه می‌کند که باعث می‌شود باران به‌صورت طبیعی‌تری از همیشه ببارد.
منبع:دیجیاتو
No tags for this post.