به گزارش سیناپرس، مالاریا یکی از بیماری های قدیمی است که متاسفانه هنوز درمان مناسب و قطعی و روش کاربردی و دائمی جهت مصونیت از ان شناسایی نشده است. به تازگی محققان موفق به کشف نوعی آنتی بادی شده اند که قادر به ایجاد مصونیتی ۶ ماهه در برابر این بیماری است.
این داروی آزمایشی به جای نیاز به سیستم ایمنی برای تولید آنتی بادی کافی، مقدار زیادی آنتی بادی های آزمایشگاهی را در اختیار افراد قرار می دهد. این دارو نیاز به انفوزیون از طریق IV دارد، اما نسخه تزریقی این دارو اکنون در نوزادان، کودکان و بزرگسالان در حال آزمایش اولیه است.
پیش از این یک واکسن جدید مالاریا برای کودکان ارائه شده بود که توسط سازمان بهداشت جهانی تجویز می شود، این واکسن تنها حدود ۳۰ درصد موثر بوده و به چهار دوز نیاز دارد.
دکتر کاسوم کاینتائو، نویسنده این مطالعه و استاد دانشگاه علوم، تکنیک و فناوری در دانشگاه باماکو، واقع در کشور مالی، در این رابطه گفت: واکسن های موجود به اندازه کافی از افراد محافظت نمی کند ولی این آنتی بادی جدید توسط محققان مؤسسه ملی بهداشت ایالات متحده ساخته شده است، نشان دهنده کارایی امیدوار کننده ای است.
گفتنی است این تحقیق در آفریقا انجام می شود، زیرا بیماری مالاریا که توسط پشه ها منتقل می شود، سالانه ۲۴۱ میلیون نفر را مبتلا کرده و در سال ۲۰۲۰ باعث مرگ ۶۲۰ هزار نفر شد. بیشترین قربانیان این بیماری، کودکان زیر ۵ سال هستند.
به گزارش سیناپرس، در این مطالعه، ۳۳۰ بزرگسال در کشور مالی در دو گروه مختلف، دوز آنتی‌بادی یا دارونما را دریافت کردند.محققان هر دو هفته یکبار به مدت ۲۴ هفته همه شرکت کنندگان را از نظر ابتلا به مالاریا آزمایش و همه بیماران را درمان کردند.
طی این مدت، ۲۰ مورد عفونت در شرکت کنندگانی که دوز آنتی بادی بالاتری دریافت کردند، پیدا شد. در مقایسه، ۳۹ نفر که دوز کمتری دریافت کرده بودند نیز به بیماری آلوده شده و ۸۶ نفر که دارونما دریافت کردند به مالاریا مبتلا شدند.
شواهد نشان می دهد استفاده از دوز بالای این دارو می تواند تا ۸۸ درصد مصونیت ایجاد کرده و دوز پائین آن ۷۵ درصد مصونیت ارائه می کند که بر این اساس گفته می شود میزان مصونیت ایجاد شده توسط این دارو به مراتب بالاتر از واکسن های فعلی است.
به گزارش سیناپرس، باید در نظر داشت مالاریا ناشی از انتشار یک انگل است که از طریق نیش پشه های آلوده منتقل می شود. این داروی جدید چرخه زندگی انگل را می شکند و زمانی که هنوز نابالغ بوده و وارد کبد نشده است به آن ضربه می زند.
شرح کامل این مطالعات در آخرین شماره مجله تخصصی پزشکی نیوانگلند (New England Journal of Medicine) منتشر شد.
مترجم: فاطمه کردی