نخستین بادبان بادی ابداع شد

 یک شرکت دریانوردی با نصب اولین فناوری بادبان باد شونده و جمع شونده خودکار روی یک کشتی تجاری، به یک نقطه عطف دست یافته است.

بنا بر گفته شرکت میشلن(Michelin)، شرکت فرانسوی تامین کننده تجهیزات صنعتی، نمونه اولیه این بادبان بادی به مساحت ۱۰۰ متر مربع روی کشتی کانتینری موسوم به MN Pélican متعلق به شرکت Compagnie Maritime Nantaise نصب شده است.

این شرکت می‌گوید: این گام جدید یک تجربه چندفرهنگی عالی برای کمک به یک هدف مهم در جهت کربن‌زدایی از حمل و نقل دریایی است.

این پروژه موسوم به WISAMO بر روی این کشتی تجاری که در سال ۱۹۹۹ ساخته شده نصب شده است. این کشتی در حال حاضر در بندر El Astillero در اسپانیا لنگر انداخته است.

شرکت سازنده ادعا می‌کند که نمونه اولیه این بادبان بادی را می‌توان بر روی کشتی‌های تجاری و تفریحی سوار کرد. اعتقاد بر این است که این فناوری با استفاده از انرژی باد می‌تواند مصرف سوخت را تا ۲۰ درصد برای هر کشتی کاهش دهد.

فاز صنعتی این فناوری جدید

این سیستم بادبان بادی را می‌توان در مرحله طراحی کشتی به عنوان تجهیزات اصلی اضافه کرد یا در یک کشتی در حال فعالیت به عنوان یک افزودنی نصب کرد. این سیستم برای کشتی‌های باری، کشتی‌های فله‌بر، حامل‌های LNG و تانکرها مناسب است.

به گفته شرکت سازنده، این سیستم برای عبور ساده از زیر پل‌ها و با نزدیک شدن به بنادر جمع می‌شود.

کشتی MN Pélican از سال ۲۰۱۶ دو بار در هفته بین پول(Poole) در بریتانیا و بیلبائو در اسپانیا سفر می‌کند.

اکنون با نصب این سیستم روی آن، شرکت میشلن به عنوان بخشی از مرحله توسعه صنعتی فناوری جدید خود قادر خواهد بود بادبان WISAMO را در شرایط ناوبری دریایی تجاری واقعی آزمایش کند.

میشلن می‌گوید: اگر آزمایش‌ها نتیجه‌بخش باشند، می‌تواند راه را برای آزمایش بادبان‌های بزرگ‌تر هموار کند و گامی بزرگ به سمت کربن‌زدایی حمل‌ و نقل دریایی باشد.

کشتیرانی سبزتر

بخش دریایی توجه فزاینده‌ای به نیروی محرکه بادی به عنوان یکی از جایگزین‌هایی دارد که می‌تواند به کشتی‌ها اجازه دهد کارایی خود را افزایش دهند و در مصرف سوخت صرفه‌جویی کنند و در عین حال دوستدار محیط زیست نیز باشند.

به گفته گاوین آل رایت، دبیر کل انجمن بین المللی IWSA، راه‌اندازی پیشرانه بادی در سراسر ناوگان دریایی تا سال ۲۰۵۰ می‌تواند منجر به صرفه‌جویی یک تریلیون دلاری در مصرف سوخت شود.

با نصب فناوری جدید نیروی محرکه بادی بر روی کشتی‌های بزرگ تجاری، ظرفیت بار جهانی کشتی‌هایی که از باد به عنوان منبع انرژی تجدیدپذیر استفاده می‌کنند، از نقطه عطف یک میلیون تناژ وزن مرده(dwt) فراتر رفته است.

تناژ وزن مرده به مقدار جرم قابل حمل توسط یک کشتی که حمل آن برای ایمنی کشتی خطرساز نباشد، گفته می‌شود. وزن مرده شامل وزن خود کشتی نمی‌شود و مجموع وزن محموله، سوخت، آب شیرین، آب توازن، آذوقه، مسافران و خدمه است. وزن مرده اغلب برای مشخص کردن حداکثر وزن مجاز کشتی استفاده می‌شود، یعنی زمانی که کشتی کاملاً بار زده شده است به طوری که خط آبخور آن روی سطح آب قرار گرفته باشد. هر چند ممکن است به معنی وزن مرده کنونی کشتی و نه حداکثر آن نیز استفاده شود.

در حال حاضر ۲۱ کشتی تجاری قابل توجه دارای سیستم نیروی محرکه بادی هستند. IWSA پیش‌بینی می‌کند که تا پایان سال جاری، ۲۵ کشتی تجاری بزرگ با مجموع ۱.۲ میلیون تناژ وزن مرده، سیستم‌های پیشران بادی را نصب خواهند کرد.

فرآیند جهانی شدن سود زیادی را به صنعت دریایی رسانده است. حمل و نقل آبی ۹۰ درصد کل تجارت جهانی را تشکیل می‌دهد، اما از طرفی، هزینه زیست محیطی قابل توجهی دارد.

هر ساله کشتی‌های کانتینری که در آبراه‌های جهان حرکت می‌کنند، حدود یک میلیارد تن کربن دی‌اکسید(CO۲) معادل سه درصد از کل انتشار گازهای گلخانه‌ای را در جو زمین منتشر می‌کنند.

منبع:ایسنا

No tags for this post.