سرچشمه سیمرود از کوه های سیاهکل ، شیرکوه و شهکان است که پس از پیوستن با رودهای بابا کوهی و بالارود ، روستاهای دهستان سیاهکل و برخی قراء حومه لاهیجان را سیراب می کند . نوع پلان پل خشتی لاهیجان دارای دو چشمه بزرگ بوده و آب برهای جنوبی مثلثی شکل دارد. مصالح به کار رفته در این پل ، آجر است با ملات گچ و ساروج و قلوه سنگ در معبر عمومی می باشدکه متاسفانه در حال حاضر از روی آن تردد اتوموبیل انجام می گیرد .
از تزئیناتی که در این بنا به چشم می خورد ، می توان به طاقنمای تزئینی در بالای دهلیز و یک نغول باریک و طویل بر پیشانی پل با روزنه های تزئینی اشاره کرد . عرض دهانه پل بزرگتر از بستر فعلی رود است که نشان می دهد در گذشته عرض رودخانه بیشتر از بستر امروزی رود بوده است .
در پایه میانی این پل ، همانند پل لنگرود ، یک راهرو طاقدار تعبیه شده و در بالای آن نیز طاق نمایی دیده می شود که مسدود شده است . حفره هایی جهت دفع رطوبت در پل تعبیه شده است . در طرفین پایه های پل نیز دو گذرگاه طاقدار دیده می شود که در بین گیاهان حاشیه رود مستتر شده است .
طول این پل 50 متر و عرض آن پنج و نیم متر متر و ارتفاع آن 11 متر است . در محوطه اطراف پل و خاک های سطحی بقایای تنبوشه های سفالی و کاشی فیروزه ای دیده می شود دیده می شود .
پل خشتی لاهیجان به شماره 1433/3 در فهرست بناهای تاریخی ایران به ثبت رسیده است .
میر مظفر الدین مرعشی در کتاب " تاریخ گیلان و دیلمستان " صفحه 242 ، ساخت این پل را در سال 892 هجری قمری و به همت نعمت الله طبیب از طبیبان حاذق و مشهور این دوره ، ذکر کرده است. بر پایه متون تاریخی ، معمار ، طراح و بنای پل ، استاد یعقوب رویانی است .
منوچهر ستوده در جلد دوم کتاب " از آستارا تا آستارآباد " صفحه 147 احداث این پل را به شخصی به نام حاجی جعفر کاشانی و در جای دیگربه تاجر لاهیجی به نام حاجی قربان در سال 1271 نسبت می دهد .
گزارش تصویری و تحلیل فنی : احسان محمدحسینی
No tags for this post.