آیا جنگل کاری، دسترسی به آب را برای همه جهان فراهم می کند؟
به گزارش سیناپرس، به گفته دانشمندان، در سال های اخیر، پوشش گیاهی در بسیاری از نقاط جهان به دلیل ترکیبی از عوامل مختلف از جمله جنگل کاری، جنگل زدایی و اثرات مثبت ناشی از افزایش دی اکسید کربن اتمسفر بر باروری گیاهان، به طور قابل توجهی تغییر کرده است. گیاهان از طریق تأثیر بر تبخیر و تعرق و بارندگی ها، نقش مهمی در چرخه آب روی کره زمین دارند.
در رابطه با این موضوع، محققانی از دانشگاه پکن چین چگونگی تغییرات پوشش گیاهی بین سال‌های 2001 و 2018 را با ترکیب داده‌های مربوطه به ردیابی رطوبت اتمسفر، مشاهدات بارش و شاخص سطح برگ که به معنای مساحت برگ ها در یک ناحیه معین است، و همچنین تاثیر این تغییرات بر دسترسی به آب‌های سطحی بررسی کرده اند.
نتایج این بررسی ها نشان می دهند که تغییرات فوق در پوشش گیاهی، دسترسی به آب را حدود 0.26 میلی متر در سال افزایش داده است، که معادل 15 درصد کاهش کلی اخیر برای در دسترس بودن آب شیرین جهانی است. به گزارش سیناپرس، با این حال در مقیاس منطقه ای، پاسخ ها متغیر هستند، زیرا بخار آب بازیافتی به جای دیگری منتقل می شود.
این محققان در صدد تهیه نقشه‌ای هستند که نشان می‌دهد چگونه افزایش پوشش گیاهی در هر مکان معین، بر دسترسی آب آن منطقه تأثیر می‌گذارد. بر همین اساس، پوشش گیاهی بیشتر، دسترسی به آب محلی و رو به باد را برای حدود 45 درصد از سطح زمین، از جمله آمریکای شمالی مرکزی و شرقی، اروپا، و شرق چین افزایش می دهد.
اما این اتفاق، برای 34 درصد از مساحت زمین که عمدتاً در مناطق محدود از نظر آب قرار دارند، در دسترس بودن آب منطقه‌ای را کاهش می‌دهد، اما تأثیر مثبتی بر باد دارد.
طبق همین یافته ها، افزایش پوشش گیاهی در مناطقی مانند غرب کانادا، فلات تبت جنوبی و حوضه شمالی کنگو، دسترسی به آب منطقه ای و رو به باد را برای 8 درصد از سطح زمین کاهش می دهد.
این محققان اشاره داشته اند: با توجه به این که انتظار می‌رود جنگل‌کاری گسترده، نقشی کلیدی در استراتژی‌های کاهش تغییرات آب و هوایی داشته باشد، درک این که چگونه تغییرات پوشش گیاهی می‌تواند بر چرخه آب به‌ویژه در مناطق بادگیر تأثیر بگذارند و استراتژی‌های جنگل‌کاری آینده را متاثر سازند، امری مهم است که باید در سطح جهانی، توجه بیشتری به آن نمود.
به گزارش سیناپرس، این یافته های جالب توجه را نشریه تراز اول جهانی، Nature Geoscience منتشر نموده است.
ترجمه: محمدرضا دلفیه
